to koritsaki me ta spirta(το κοριτσάκι με τα σπίρτα)
Παραμονή Προτοχρονιάς.Απόψε μες στο χιόνισπίρτα στο δρόμο εσύ πουλάς,αχ και είσαι τόσο μόνη.Χρόνια πολλά, χρόνια καλά,χρόνια ευτυχισμένα,κι, αν περισσεύει μια δραχμή,σκεφτείτε με και μένα.
Μα ποιος να σταθεί να κοιτάξει, τα σπίρτα σου ποιος να σκεφτεί;Νυχτώνει σε λίγο, νυχτώνει,διαβάτες περνούν βιαστικοί.
Ένα σπιρτάκι άναψεμέσα στ’ άσπρα δάχτυλα της,πορτοκαλένιο άστραψετο χιόνι ολόγυρα της.Και ξάφνου, μπρος στα πόδια της,μια σόμπα ασημένιαείδε να καίει μια φωτιάζεστή μαλαματένια,και το ποτάμι το βαθύπου ήταν παγωμένο,έλαμψε σαν παράθυροτη νύχτα φωτισμένο.
Και μες στο βυθό εκεί κάτω, νεράϊδες αρχίσαν χορό.Μα σβήνει το σπίρτο και πέφτει σιωπή και σκοτάδι λευκό.
Ανάβει ολόκληρο κουτί,κι ακούστηκε κιθάρα,κι έσταζε φως του γεφυριούη πέτρινη καμάρα.Και ήρθε μέσα από το φως,όπως στα όνειρα της,η μάνα της με τα φιλιάκαι τη ζεστή αγκαλιά της.
Μανούλα κι εσύ, μη μ’ αφήσεις μονάχη τη νύχτα αυτή.Φοβάμαι κρυώνω εδώ πέρα. Αχ, πάρε με τώρα μαζί.
Παραμονή, Πρωτοχρονιά.Τώρα ποιος τη θυμάται;Αχ, δε τη σκέφτηκε κανείς,μοιάζει σα να κοιμάται.