Ομπρέλα
Πριν το καταλάβω σταγόνες βροχής μαζεύονται στους αστραγάλους μουτα δάκρυα που κρατούσα ,μαζευονται στα βλεφαρά μουκλαίω...
Στο άδειο δωμάτιο ο ήχος του ρολογιούο ήχος που κάνει η βροχή καθώς φιλά τη σκεπήστην τσέπη του παλτού που είχα καιρό να φορέσω,ένα δαχτυλίδιαναμεσά στα δάχτυλα εισχωρεί μια ανάμνηση
Μετά απο πολύ καιρό βγαίνω και κοιτώ την νύχτα της Σεούλτα μαζεμένα δάκρυα είναι ένας μικρός καθρέφτηςμέσα τους τρικλίζω και πονώχωρίς εσένα είμαι μια καρέκλα με κοντά πόδια απο τη μια μεριά
Η ομπρέλα που ήταν πολύ μικρή για να τη χρησιμοποιήσουμε και οι δυό μαςη ομπρέλα που ήταν σαν ένα νησί σε αυτόν τον ψυχρό κόσμοτώρα είναι πολύ μεγάλη και είναι περίεργοδίπλα σου πάντα βρεχόταν ο αριστερός ώμος
Απο το βάρος των αναμνήσεων το κεφάλι μου χαμηλώνειτα πεταμένα, άλυτα κορδόνια των παπουτσιών μουδίπλα μου δεν υπάρχει βροχή και αέραςγια λίγο κάποιος που θα μου κρατήσει την ομπρέλα (δεν υπάρχει)και κλαίω
Πριν το καταλάβω σταγόνες βροχής μαζεύονται στους αστραγάλους μουτα δάκρυα που κρατούσα ,μαζευονται στα βλεφαρά μουκλαίω...
Είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μουτις νύχτες που στον ώμο μου πέφτει η κρύα βροχήτο να είσαι δίπλα μου έγινε συνήθειαεγώ χωρίς εσένα δεν μπορώ μονη μου στη βροχή
Μόνος μου στη βροχή,βροχή,βροχήτίποτε άλλο πέρα απο πόνο,πόνοΚορίτσι, θέλω απλά να ξέρειςΜόνος μου στη βροχή,βροχή,βροχήτίποτε άλλο πέρα απο πόνο,πόνοκαι δεν μπορώ να σε αφήσω να φύγεις
Το έδαφος μαζεψε τα δάκρυα του ουρανούβλέπω το φεγγάρι στα σύννεφα που έκρυψαν τα αστέριαστο δρομάκι,μονος μου,μόνο η ηχώ απο τον ήχο των παπουτσιών γυρνά είναι μια αποκαρδιωτική νύχτα
Μια σκιά που μου μοιάζειεμείς που δεν μπορούμε να δούμε ο ένας τον άλλοντώρα είμαστε οι δυό μας? ζωγραφίζω την απάντησηστο μυαλό μου η εικόνα και η απάντηση κυλούν
Η ομπρέλα που μεγάλωσε στα μάτια μουη ομπρέλα που θα κλείσω στον κόσμο που με έκανε να κλάψωη ομπρέλα που άνοιξε διάπλατα στην αιώνια υπόσχεσητώρα κάτω απο τη σχισμένη ομπρέλα,δυο καρδιές
Αν γυρίσω τώρα δεν θα τις βρωτα δυο χέρια τοποθετημένα βαθιά στις τσέπεςαν και περπατώ εδω και εκεί ελεύθερατα δυο μου μάγουλα βρέχονται εύκολα απο τις ψιχάλες
Πριν το καταλάβω σταγόνες βροχής μαζεύονται στους αστραγάλους μουτα δάκρυα που κρατούσα ,μαζευονται στα βλεφαρά μουκλαίω...
Είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μουτις νύχτες που στον ώμο μου πέφτει η κρύα βροχήτο να είσαι δίπλα μου έγινε συνήθειαεγώ χωρίς εσένα δεν μπορώ μονη μου στη βροχή
Άνοιξα την πόρτα της καρδιάς μουεσύ είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μουη σκιά σου είναι η σκίασηεσύ είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μουΆνοιξα την πόρτα της καρδιάς μουεσύ είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μουη σκιά σου είναι η σκίασηεσύ είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μου
δίπλα μου δεν υπάρχεις πιακρατώντας μια ομπρέλα περιμένεις εξω απο το παραθυρό μουκλαίω
Είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μουτις νύχτες που στον ώμο μου πέφτει η κρύα βροχήτο να είσαι δίπλα μου έγινε συνήθειαεγώ χωρίς εσένα δεν μπορώΣε χρειάζομαι πίσω στη ζωή μου
Είσαι η ομπρέλα πάνω απο το κεφάλι μουτις νύχτες που στον ώμο μου πέφτει η κρύα βροχήδεν είσαι δίπλα μου και ο κόσμος είναι μισόςεγώ χωρίς εσένα δεν μπορώγια πάντα στη βροχή
(Μια πεταμένη ομπρέλα)(Μια πεταμένη ομπρέλα)(Σε χρειάζομαι πίσω)(Μια πεταμένη ομπρέλα)(χωρίς εσένα)