Р. В. Иванову
Тихо в чаще можжевеля по обрыву.Осень — рыжая кобыла — чешет гриву.
Над речным покровом береговСлышен синий лязг её подков.
Схимник-ветер шагом осторожнымМнёт листву по выступам дорожным
И целует на рябиновом кустуЯзвы красные незримому Христу.
Dla R. W. Iwanowa.
Cicho w jałowcowym gąszczu, tam nad klifem.Jesień - klacz rudawa - czesze swoją grzywę.
Nad brzegami rzeki i w jej nurcie środkuSłychać brzęk stalowy końskich podków.
Wiatr-asceta stawia krok ostrożny,Zgniata opadnięty liść przydrożny.
I całuje w gęstych jarzębiny buszachCzerwień ran niewidzialnego nam Chrystusa.