Λάβα
Σαν ηφαίστειο που ξυπνάαπ’ όνειρο βαθύκι ό,τι φτιάχνει τα βουνάκλαίει να γεννηθείΣαν ηφαίστειο που ξυπνάεφτά γενιές σβηστόΛάβα μου, λάβα μουαίμα μου ζεστό
Κάτι λίγοι συγγενείςξαδέρφια μακρινάπες μου αν έμεινε κανείςγια μας τα πετεινάΚάτι λίγοι συγγενείςστα έγκατα του νουΛάβα μου, λάβα μουσώμα τ’ ουρανού
Εγώ το φως μετάλαβακι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθωςΥπ’ όψιν μου δεν τα `λαβατου κόσμου τα χλωμάΚατάλαβαΕγώ το φως μετάλαβακι αντέχω τη φωτιάστο στήθοςΥπ’ όψιν μου δεν τα `λαβατου κόσμου τα χλωμάκατάλαβα
Σαν ηφαίστειο που ξυπνάαπ’ όνειρο βαθύκι ό,τι φτιάχνει τα βουνάκλαίει να γεννηθείΣαν ηφαίστειο που ξυπνάεφτά γενιές σβηστόΛάβα μου, λάβα μουαίμα μου ζεστό
Εγώ το φως μετάλαβακι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθωςΥπ’ όψιν μου δεν τα `λαβατου κόσμου τα χλωμάΚατάλαβαΕγώ το φως μετάλαβακι αντέχω τη φωτιάστο στήθοςΥπ’ όψιν μου δεν τα `λαβατου κόσμου τα χλωμάκατάλαβα
Σαν ηφαίστειο που ξυπνάαπ’ όνειρο βαθύκι ό,τι φτιάχνει τα βουνάκλαίει να γεννηθείΣαν ηφαίστειο που ξυπνάεφτά γενιές σβηστόΛάβα μου, λάβα μουδάκρυ από Χριστό
Εγώ με λάβα τα `λαβααυτά που λέει κρυφά το πλήθοςκι ας μοιάζαν θεοπάλαβατα αχ των ζωντανώνκατάλαβα...
...εγώ το φώς...