Διαμάντια και σκουριά
Καλά να με πάρει και να με σηκώσεινα το φάντασμά σου έρχεται και πάλιμ’ αυτό δεν είναι ασυνήθιστοείναι απλά που το φεγγάρι είν’ ολόγιομοκαι ‘συ συνέβη να πάρειςκι εγώ εδώ να κάθομαιμε το χέρι στο τηλέφωνον’ ακούω μια φωνή που είχα γνωρίσειμερικά έτη φωτός παλιότερανα οδεύει κατευθείαν στον γκρεμό
Όπως τα θυμάμαι τα μάτια σουήταν πιο γαλανά κι απ’ τα’ αυγά της κουρούναςΗ ποίησή μου είν’ άθλια είχε πει.Από πού καλείς;Από ένα θάλαμο στα μεσοδυτικά;Πάνε δέκα χρόνιαπου σ’ αγόρασα κάτι μανικετόκουμπα,εσύ μου ‘φερες κάτι.Κι οι δυο μας ξέρουμε τι μπορούν να φέρουν οι αναμνήσειςφέρνουν διαμάντια και σκουριά.
Καλά, ξεπετάχτηκες στο σκηνικόήδη ένα μύθος,το ανεπιτήδευτο φαινόμενο,ο γνήσιος μπαγαπόντης,ξεστράτισες στην αγκαλιά μουκι έμεινες εκεί,για λίγο χαμένος στη θάλασσαΗ Παναγιά ήταν δικιά σου τζάμπα,ναι το κορίτσι στο εικονοστάσιθα σε φύλαγε αλώβητο
Τώρα σε βλέπω να στέκεσαιμε κιτρινισμένα φύλλα να πέφτουν τριγύρωκαι χιόνι στα μαλλιά σουΤώρα χαμογελάς έξω απ΄ το παράθυρο‘κείνου του άθλιου ξενοδοχείου,πέρα στην πλατεία Ουασιγκτόνος,με την ανάσα μας να βγαίνει σαν άσπρο νέφοςνα σμίγει και να αιωρείται στον αέρα.Μιλώντας αποκλειστικά για μένακι οι δυο μας θα μπορούσαμε να ‘χαμε πεθάνει εκεί και τότε
Τώρα μου λεςπως δεν είσαι νοσταλγικόςκαι μετά μου ξεφουρνίζεις μι’ άλλη λέξη γι’ αυτό,εσύ που ‘σαι τόσο καλός με τα λόγιακαι με το να κρατάς τα πράγματα αόριστα,αφού χρειάζομαι λίγη από ‘κείνη την αοριστία τώρα.Όλα μου ξανάρχονται τόσο ξεκάθαρα,ναι σ’ αγάπησα σφόδρακι αν μου προσφέρεις διαμάντια και σκουριά¹έχω ήδη πληρώσει
Diamante si rugina
Vom fi blestematiRevine fantoma taDar nu e neobisnuitDoar ca este luna plinaSi s-a intamplat sa suniSi aici stauCu mana pe telefonAscultand o voce pe care as fi recunoscut-oCativa ani lumina in urmaIndreptandu-ne catre o cadere
Cum imi amintesc ochii tauErau mai albastri ca ouale de robinPoezia mea era jalnica-mi spuneaiDe unde imi vorbeai?Un loc in vestZece ani in urmaTi-am cumparat niste butoniSi tu mi-ai adus ceva...Amandoi stim ce aduc amintirileAduc diamante si rugina
Ai facut o scenaDeja e legendaFenomenul nealteratVagabondul originalTe-ai refugiat in bratele meleSi acolo ai ramasPierdut in mare pentru o perioadaMadonna era a ta fara obligatiiDa, fata din jumatate de scoicaO sa te protejeze
Acum te vad ca staiIntre frunzele ruginii ce cad in jurul tauSi neaua din parAcum zambesti la geamulAcelui hotel ponositIn Washington SquareDin respiratia noastra se fac norisori albiSe amesteca si stau in aerVorbesc doar pentru mine,Amandoi am fi putut muri, atunci, acolo.
Acum imi spuiCa esti nostalgicSpune-mi in alt felTu, care esti asa de priceput la vorbeSi la tinut lucruri confuzePentru ca am nevoie de confuzia ta acumTotul revine mult prea clarDa, te-am iubit multSi daca imi oferi diamante si ruginaDeja le-am platit...