Σφένδαμο
Τα μαύρα συννεφα επισκιάζουν την καρδια μαςακούω την μακροσυρτη ησυχία της διαθεσης μουκαθαρό και διαυγέςσαν ένα όμορφο τοπίοπου μπορει μόνο να ειδωθει μεσα στην μνήμη
Η πληγωμένη καρδια μπορεί ήόχι να συνεχίσει να με αγαπά?πασχιζω να σηκωσω τα δυο χέρια που δεν έχουν πια ζεστασιαη ζεστασια που ήρθε και πέρασε
ήδη έχει κλειδωθει απο το χρόνομόνο η λύπη που είναι διάσπαρτη δεν φεύγει
Τα φύλλα του σφένδαμου που πέφτουν αργα-αργα είναι σαν την νοσταλγίαανάβω ένα κερι για να ζεστάνω το τέλος του χρόνου του φθινοπώρουΤο σέλας λεηλατεί τον ορίζονταΟ βόρειος άνεμος ακουμπα τις σκέψεις του παρουσιαστικού σουΚαίω την αγαπη και γίνεται πεσμένα φύλλααλλα δεν μπορω να γυρίσω πίσω σε εκέινο το οικείο πρόσωπο
Τα φύλλα του σφένδαμου που πέφτουν αργα-αργα είναι σαν την νοσταλγίαΓιατί βιαζόμαστε να τα επαναφέρουμε όλα πριν έρθει ο χειμώνας?Αγαπώντας ταξιδεύω μέσα απο το χρόνοδυο δάκρυα που προέρχονται απο το αργοπορημένο φθινόπωροαφήνω την αγάπη να ποτίσει μέσα στο έδαφοςτο μόνο που θέλω είναι να είσαι δίπλα μου
Η πληγωμένη καρδια μπορεί ήόχι να συνεχίσει να με αγαπά?πασχιζω να σηκωσω τα δυο χέρια που δεν έχουν πια ζεστασια
η ζεστασια που ήρθε και πέρασεήδη έχει κλειδωθει απο το χρόνομόνο η λύπη που είναι διάσπαρτη δεν φεύγει
Η εκλεκτη κόκκινη βροχή που βρίσκεται στη μέση της βουνοπλαγιαςμαραζώνετε απο το βόρειο άνεμοαπαλά κουνω τον μελωδό 1σκέφτομαι να αφυπνίσω την εγκαταλελειμένη αγάπηοι χιονονιφάδες ήδη κάλυψαν το έδαφοςφοβάμαι πως έξω απο το παράθυρο τα φύλλα του σφένδαμου έχουν ήδη παγωσει