Άρωμα Ρυζιού
Αν έχεις πάρα πολλα παράπονα για αυτο τον κόσμοΑν πέσεις θα χασεις το κουράγιο να σηκωθεις και να συνεχίσειςΓιατί οι άνθρωποι είναι τόσο ευθραυστοι και διατρητοι?σε παρακαλω άνοιξε την τηλεόραση και δεςπόσοι άνθρωποι συνεχίζουν τη ζωή τους γενναία και με σκληρες προσπάθειεςεμεις πρεπει να είμαστε ή όχι ευχαριστημένοι?να εκτιμούμαι τα πάντα ακομα και αν δεν είναι ιδιοκτησία μας?
Θυμάσαι ακόμη που είπες πως σπίτι είναι το μοναδικο κάστροστο οποίο τρέχεις προς το ποταμι με το άρωμα του ρυζιούχαμογελω καθως θυμαμαι τα όνειρα της παιδικης μου ηλικίαςμην κλαίς,ασε τις πυγολαμπίδες να σε οδηγήσουν και βασίσου αιώνια στα τραγούδιαγύρνα σπίτι, γύρνα πίσω στην αρχικη ομορφιά
Μην τα παρατας τόσο εύκολα,όπως σου είπααν αποτύχεις να πραγματοποιήσεις ένα όνειρο,άλλαξε όνειροΦέρε χρωμα στη ζωή σου,πρώτα χρωματισε την αγάπη με το χρωμα που σου αρέσει.
Ενα χαμόγελο,η επιτυχία δεν είναι ο σκοπόςασε τον εαυτο σου να είναι χαρούμενος,αυτος είναι ο ορισμός της χαράςένα χάρτινο αεροπλανακι απο τη παιδικη μου ηλικία,τωρα επιτέλους πεταξε και γυρισε στο χέρι μου
Η επονομαζόμενη ευτυχια κουράστηκε να κυνηγα ξυπόλητη πυγολαμπίδες στα χωράφιακρυφα κόβει φρούτα,και την τσιμπαν οι μέλισσες,φοβαται πως κάποιος θα την κοροιδεύσει κρυφαακουμπω πάνω στο σκιαχτρο,ακουω το τραγουδι του αέρα που φυσα και αποκοιμιέμαιΩ.ω μετα το απόγευμα η κιθάρα γίνεται μελωδικη ανάμεσα στα έντομα και τα πτηναΩ,ω μην φοβάσαι τον χωρισμό μιας και ο ήλιος λάμπει πάνω στο δρόμονα εκτιμούμας τα πάντα ακομα και αν δεν είναι ιδιοκτησία σου