Wiatr wie, jak trzeba nacichaćZa oknem mrok się kołyszeNie widać świata, nie słychaćLecz ja coś widzę i słyszę
Ktoś z płaczem ku mnie z dna losuBezradną wyciąga rękęNie znam obcego mi głosuAle znam dobrze tę mękę
Zaklina, błaga i wołaWięc w mrok wybiegam na drogęI nic nie widząc dokołaZrozumieć siebie nie mogę
W brzozie mgła sępi się wiotkaSen pusty!... Wracam do domuNie, nikt się z nikim nie spotka!Nikt nie pomoże nikomu!
Wind knows, how to quiet downThrough the window, dusk swaysCan't see the world nor hear itYet something I see and hear
Someone is weeping to me from the bottom of his fateHelpless hand he streches outI don't know this strange voiceBut I know very well this torment
He cusses, pleads and yellsSo in darkness I run out to the roadAnd seeing nothing all aroudI can't understand myself
In a birch, frail fog dragsEmpty dream!... I'm going back homeNo, no one met anyoneNo one will help anyone!