Północ nie daje snu tej nocy,każe rozmawiać z gwiazdami.Komar upija się mą krwią,piszczy do ucha głupie sprawy...
I nie ma metafizyki w tę noc,jest tylko tępy ból istnienia.Księżyc jak krążek starej płyty,której od dawna nikt nie zmienia.
Chodzę po domu jak po klatce,piję kolejną szaloną herbatę.Komar piłuje cienki krzyk,dalej nade mną trzyma wartę.
I modlić się trudno w taką noc.Ty wiesz najlepiej, Boże.Więc tylko można wyjść za próg,kiedy poranne wstają zorze...
Midnight is not letting me sleep tonight,it's ordering me to speak to the stars.The mosquito is getting drunk on my blood,it's whimpering stupid affairs into my ear...
And there's no metaphysics this night,just the numb pain of existence.The moon, like an old music discthat hasn't been switched for a long time.
I'm walking around the house like it's a cage,drinking another lunatic tea.The mosquito is rasping a tiny cry,continuously keeping guard over me.
And it's hard to pray on a night like this.You know it best, God.So I can only walk past the threshold,when the morning auroras rise...