Czasem nagle smutniejeszTo jakby dnia ubywaI nie wiem, jak Ci pomócWięc tylko, proszę, wybacz
Czasem łzy w Twoich oczachNa krótką chwilę goszcząI nie wiem, czy coś mówićI nawet nie wiem po co
Puszczam więc wtedy latwceZe śmiechu mego śmieszneI znowu dnia przybywaPowietrze staje się lżejsze
I lżejsza staje się wędrówkaZ plecakiem wciąż coraz cięższymNad domem przysiadła tęczaNa nieba niebieskiej gałęzi
Sometime suddenly you become sadIt's as if there's less of the dayAnd I don't know how to help youSo I only, plead, forgive me
Sometime the tears in your eyesOnly show for a brief momentAnd I don't know if I should say anythingAnd I don't even know why
That's when I fly kytesThey're funny due to my own laughterAnd the day lengthens againThe air becomes lighter
And the journey becomes lighterWhile the backpack gets heavierOver the home, squatted a rainbowOn heaven's blue branch