Gil-galad was an Elven-king.Of him the harpers sadly sing:The last whose realm was fair and freeBetween the mountains and the sea.
His sword was long, his lance was keen.His shining helm afar was seen.The countless stars of heaven's fieldWere mirrored in his silver shield.
But long ago he rode away,And where he dwelleth none can say.For into darkness fell his star;In Mordor, where the shadows are.
Ο Γκιλ-Γκάλαντ ήταν ένα βασιλιάς των Ξωτικών.Από αυτόν οι αρπιστές λυπητερά τραγουδούσαν:Ο τελευταίος του οποίου το βασίλειο ήταν δίκαιο και ελεύθεροΑνάμεσα στα βουνά και την θάλασσα.
Το σπαθί του ήταν μακρύ, το δόρυ του ήταν παθιασμένο.Το αστραφτερό του πηδάλιο από μακριά φαινόταν.Τα αμέτρητα αστέρια του παραδείσουΑντανακλούσαν στην ασημένια του ασπίδα.
Αλλά καιρό πριν φύγει μακριά,Και το που πήγε να κατοικήσει κανείς δεν μπορεί να πει.Γιατί στο σκοτάδι έπεσε το αστέρι του,Στην Μόρντορ, όπου οι σκιές κατοικούν.