Σαν τον μετανάστη στη δική σου γημέρα νύχτα λύνεις δένεις την πληγήκι όλα γύρω ξένα κι όλα πετρωμένακαι δεν ξημερώνει να 'ρθει χαραυγή
Στράγγισε η ζωή σου που αιμορραγείκάθε ώρα τρόμος πόνος και κραυγήκαι σ' ακούν οι ξένοι κι ο αδερφός σωπαίνειαχ δεν είναι άλλη πιο βαθιά πληγή
Σύρμα κι άλλο σύρμα και χοντρό γυαλίμάτωσε ο ήλιος την ανατολήκλαις κι αναστενάζεις αχ ξενιτιά φωνάζειςμα η ελπίδα μαύρο κι άπιαστο πουλί
Like an immigrant in your landday and night you untie and tie the woundand everything around foreign and all made of stoneand the day is not rising for the dawn to come
Your life that is bleeding has been drainedEvery hour (there is) terror, pain and hollerand the strangers hear you (= respond to you) and the brother stays quietOooh, there is no deeper wound
Wire and more wire and thick glassThe sun has made the sunrise bleedYou cry and sight. Oh "foreign land" you shoutbut hope (is) a black and un-catchable bird