Πάει ο καιρός, πάει ο καιρόςπου ήταν ο κόσμος δροσερόςκαι κάθε αυγή ξεκινούσε μια πηγήγια να ποτίσει όλη τη γηΉρθανε νύχτες και βροχέςκαι χειμωνιάσαν οι ψυχέςκαι στο βαθύ το σκοτάδι έχει σταθείένα παιδί να ζεσταθείΤώρα το δάκρυ κυλάει στο χώμα,και πέρα απ’ το βοριάένα καράβι ρωτάει ακόμαπού θα βρει στεριά
gone is the time, gone is the timewhen the world was "refreshing"and at every dawn, a spring (a fount) would commenceto "nourish" the whole of the earth
came the nights and the rainsand wintry became the soulsand in the deep darkness, she stood stilla child, to warm-up
now, the tear "rolls" on the groundand beyond the northa boat is still askingwhere will it find land