Μου φαίνεται σαν να 'ναι χθεςμα πάνε τόσα χρόνιαπου σαν βιολί το σώμα σουστα χέρια μου κρατούσα
Με το ραδιόφωνο σιγάμες στ' απαλό σκοτάδιθα τρόμαζες αν ήξερεςπόσο σε αγαπούσα
Τίποτα δεν έχει αλλάξεικαι τίποτα δεν είναι όπως παλιάμένει όμως ακόμα ένα πείσμαπου δεν είναι συνήθεια μοναχά
Γέλα, γέλα πουλί μου γέλαγέλα, κι είν' η ζωή μια τρέλα
It seems to me like yesterdaybut it’s been years now clearlysince you as violin did layright in my arms so dearly
The radio kept playing softand balmy darkness wrapped youyou’d jump out of your shoes aloftif you knew how much I loved you
Nothing hasn’t changed all this time nowand not a thing remains the same like thena stubbornness is remaining somehowthat isn’t just a habit then again
Laugh out, laugh out my birdie, laugh outlaugh out, cause life is crazy flat out(repeat verse 4 times)