Poli xioni (Πόλη χιόνι)
Γεμάτο δάκρυα στάζει το πέλαγοςΜοιάζει το χιόνι σου φέτος να καίειΜοιάζει το μέλλον να είναι απροσπέραστοΣ’ ένα παρόν που στενάζει και κλαίει
Είναι χλωμό του ουρανού το στερέωμαΚαι τούτη η πόλη φαρμάκι να στάζειΈχω πια χάσει καιρό το δικαίωμαΝα σ’ αντικρίζω καθώς θα χαράζει
Όσο μ’ αγάπησες τόσο σε πρόδωσαΌσο με πρόδωσες σ’ είχα αγαπήσειΌσο με άφηνες τόσο σε άφηναΚι όσο με μίσησες με έχω μισήσει...
Κλείνω τα μάτια και βλέπω το αύριοΚι είναι ένα αύριο δίχως εικόνεςΊσως να ζει η αγάπη μεθαύριοΊσως περάσουν κι αυτοί οι χειμώνες
Είναι η πόλη μας τώρα πια φάντασμαΜοιάζει με πίνακα που έχει ξεβάψειΚι έχει απομείνει μονάχα η θάλασσαΝα μου θυμίζει ότι έχω ξεχάσει
Έτσι κοιτάζω την πόλη που αγάπησαΌταν σε είχα σε αυτή συναντήσειΈτσι κοιτάζω την πόλη που άφησαΌταν στην άβυσσο μ’ είχες αφήσει...