Melina Mercouri "Metanastis (Μετανάστης)" lyrics

Metanastis (Μετανάστης)

Τα χέρια του ειν' η φωνήφωνή δυνατή πουδεν λέει πως πονεί.Χιόνια και βροχήη ματιά του θολήκαι κλεισμέν' οι ουρανοί.

Στη ξενιτιά οι σκιές τον βαραίνουνλίγα λιόδεντρα, μαύρο ψωμί.Χιόνια και νεράκαι χαμένη χαράτο παράπονο υφαίνουν.

Μάνα μου μαύρο μαντίλιπόρτα στον ήλιο ανοιχτήκράτησε δυόσμο στα χείληαύριο έρχεται γιορτή

Θα ρθω στο θέρος, στον τρύγοθα μπω στ' αλώνι ξανάόλο κινάω για να φύγωτα χέρια μου αδειανά.

Ψεύτρα η προκοπήδεν του το 'χανε πεικι ο καημός του ντροπή.Πίσω στα παλιάδάκρυα και φιλιάκελαηδούν τα πουλιά.

Το κυπαρίσσι που δέρνουν οι ανέμοιστου πατέρα την πέτρα φωτιά.Κλείσε την πληγήο καιρός που αργείκι η καρδιά περιμένει. 

the Migrant

His words is the voice,the loud voice saying he is not hurting,snows and rain,his gaze blurred and closed skies.

At foreign lands, the shadows oppress hima few olive trees, black bread,snows and watersand lost joy weave the complaint.

My mother,black headdress,a door opened to the sun,keep the mint on your lips,tomorrow a feast will come

I'll come to the summer, the harvest,the threshing floor full of dazzling light again,I am constantly about to leave,with emptied hands.

Prosperity is a liar,he hadn't been told so, and his sorrow is a shame,Back in the old times,tears and kisses, birds are singing.

The cypress being beaten by the wind,at the father's rock, fire,cure the wound, the time longingand the heart is awaiting

My mother,black headdress,a door opened to the sun,keep the mint on your lips,tomorrow a feast will come

I'll come to the summer, the harvest,the threshing floor full of dazzling light again,I am constantly about to leave,with emptied hands.