Himonanthos | Χειμωνανθός
Φθινόπωρο στον έρωτααπόψε ανατέλλειαρισμαρί και μέλιμύρισαν τα βουνάκι εγώ κοιτάζω σιωπηλόςτο χώμα το βρεγμένοσαν κάρβουνο αναμμένοη ομορφιά πονά.
Φιλί γυρεύω του ουρανούκι αυτός μου δίνει στάχτημα απ΄ της καρδιάς τ΄ αδράχτισαν θέλω να κοπείςσαλεύουν τα πορτόφυλλακι η κλειδωνιά γυρίζειαέρας μου σφυρίζειαν έρθεις, μην αργείς.
Γδύσου κι από τα μάτια μουπάρε νερό και πλύσουο χωρισμός θυμήσουείναι χειμωνανθόςτη λύπη την κατοίκησασε νύχτα και σε μέρασ΄ αφήνω στον αέραγια να σε βρω στο φως.
Η αγάπη φόβους και όνειραδειπνά προτού ραγίσειστου πόνου το ξωκλήσιαγιάζει η ερημιάκι εγώ μια θλίψη που ζητώγια να με σημαδέψειτο φως πριν βασιλέψειθα σ' αρνηθώ ξανά.