Active Member "Me to Zervo" lyrics

Me to Zervo

Γεννήθηκα και πήγα σχολείο πάνω στη Χούνταμε δασκάλους και παπάδες δοχεία συγκοινωνούντα,ψυχές σαβανωμένες, θεόρατες σκιέςστου έθνους του αθάνατου τις μυρμηγκοφωλιές.Μαζική παραγωγή, κρέατα ντόπια στο τσιγκέλι,όμως, μας φύλαγαν εξόριστοι αγγέλοι.

Ρόζοι στα παιδικά μας χέρια απ' του δασκάλου το ξύλοπου έβγαζε μίσος στον εχθρό και περηφάνια στο φίλο.Η γραφή με το ζερβό άνοιγε τραύματα,'ξομολογήσεις σε δοσίλογους παπάδες και θυμιάματα.Τα προσκοπάκια με τα μπλε σωβρακάκιαγινήκαν μπάτσοι που ξεσπούσαν σε προσφυγικά σπιτάκια.

Είναι όλα ίδια, παππού, κι ας αλλάξαν όψη·ντροπή μεγάλη στου σπαθιού την τρομερή την κόψηπου όσο κι αν κόψει κεφάλια, γλώσσες και χέριαποτέ του δε θα φτάσει να κόψει από τ' αστέρια.

Είναι όλα εδώ, παππού, τον ίδιο κύκλο κάνουν,πλανιούνται οικτρά πως ποτέ δε θα πεθάνουν.Σκέψη κοινόχρηστη, θαμμένη σε τόπο επώνυμοκι έτσι το χώμα που έχεις μπει, δεν είναι γόνιμο.

Κάνε με σου 'χα πει μεγάλη μπόρανα τους πνίξω όλους μέσα στη δικιά τους σαπίλα.Σου' πα να με κάνεις δράκονα σας φυλάω απ' τους φασίστες, μονάχα εγώ.

Πάντα σου ζήταγα να φτιάξεις ένα ασπρόμαυρο σακάκινα φοράω με της "Αυγής" τα φύλλα.Παππού, μάθε με, σου 'λεγα για να τους τη σπάω,να γράφω με το ζερβό.

Είναι όλα ίδια, μαστρο Μίκη, ίδια γελάνε οι φοβισμένοι.Ίδιος ο λήθαργος, ίδιοι κι οι πλανεμένοι.Ίδια κι εύκολα το τίποτα ακόμα αλλάζει χρώματα.Ο χρόνος ράβει μ' ίδια λόγια τα στριφώματα.

Στα χώματα για λίπασμα οι πρώτοι νεκροί,ζωντανοί οι πονηροί, βαλσαμωμένοι καιροί.Ίδια ακούνε οι γειτόνοι τη φωνή σου.Θα ξέχναγα ό,τι σκάρωσα για ένα κρασί μαζί σου.Στο ίδιο μέρος που ξερνάν, πάνε και στέκονται,δεν αντιστέκονται, τα πάντα δέχονται, τα ίδια φίδια έρπονται.

Αφορισμένοι οι άτακτοι κι οι πρόσφυγεςαπό τους άπληστους, νευρωτικούς αυτόχθονες.Ίδια όπως τ' άφησες παππού, σφιχτά και αποπνικτικά,ίδιο συμπεθεριό, ίδια ελαφρυντικά.Μάτια στραμμένα σ' αποκλίνοντες κυκλώνες,σάπιοι αιώνες με μπουντέλια αρχαίες κολώνες.

Τρελοί χειμώνες, κι αυτή εδώ η πιο παράξενη ράτσακάνει την ίδια ειρωνική και βαριά γκριμάτσα- δήθεν καπάτσα - τη βλέπω, και την είδες από παιδί·ψάχνω ό,τι έψαχνες μια πορφυρένια γη.

Κάνε με σου 'χα πει μεγάλη μπόρα....Σου 'πα να με κάνεις δράκο...Πάντα σου ζήταγα να φτιάξεις ένα ασπρόμαυρο σακάκινα φοράω με της "Αυγής" τα φύλλα.

Παππού, μάθε με, σου 'λεγα να τους τη σπάω,μάθε με να γράφω με το ζερβό.

With the left hand

I was born and I went to school during the Junta*With teachers and priests who were like communicating vesselsShrouded souls, huge shadowsIn the anthills of the immortal nationMass production, local meat on hooksBut we were protected by banished angels

Knobs on our child hands because of the teacher's beatingwho manifested hatred to his enemy and pride to his friendWriting with the left hand would leave woundsConfessions to collaborating priests and incensesThe little boy scouts with the blue pantsBecame cops who broke out in refugee houses

It's all the same, grandpa, even though they have changed their look;A big shame on the frightful edge of the swordWhich will never manage to cut stars (2)No matter how many heads, tongues and hands it cuts (1)

Everything is here, grandpa, they follow the same circleThey are miserably tricked into thinking that they will never dieA communal thought, buried in a branded placeso the ground that you are in is not fertile

"Make me", I had told you, "a big stormSo that I will drown everyone into their own rottenness"I told you to make me a dragonSo that I would protect you from the fascists, only I.

I have always been asking you to make a black and white coatfor me to wear with the leaves of the "Dawn"*"Grandpa, teach me", I was telling you, "so that I will make them mad,how to write with the left hand"

Everything is the same, mister Miki*, the frightened people laugh in the same wayThe lethargy is the same, the deceived ones are the same as wellIn the same way and easily nothing changes its colourTime sews the selvages with the same words

The first victims go to the ground to become fertilizerThe cunning ones are alive, the time is embalmedThe neighbours listen to your voice in the same wayI would forget everything I have been up to in order to drink some wine with you.They go and stand where they have thrown upThey don't resist, they accept everything, the same snakes crawlThe naughty ones and the refugees are excommunicatedby the greedy, neurotic indigenous onesThe same as you left it, grandpa, tight and smotheringThe same marriage match, the same extenuationsThe eyes are turned towards divergent cyclonesRotten centuries with ancient columns as brackets

Crazy winters, and this race, the weirdest of them allDoes the same ironic and heavy grimace- Ostensibly astute - I see it and you saw it when it was a childI am looking for what you were looking for; a scarlet land

"Make me", I had told you, "a big stormSo that I will drown everyone into their own rottenness"I told you to make me a dragonI have always been asking you to make a black and white coatfor me to wear with the leaves of the "Dawn"*

"Grandpa, teach me", I was telling you, "so that I will make them mad,how to write with the left hand"