Polako se pale prozoriu mojoj sobi mrakto netko meni govorito meni daje znak
I ta se priča ponavljako jučer nam je svena stol se jelo postavljai gleda se TV
Ljudi, otišla bih daleko do ljudipratila bih mutne zvijezde sjajali znam nešto možeš samsve mogu ljudi
Ljudi, mogu da ih volimda ih sudimvrelo srce, hladan zagrljajali znamsvjetlo u daljini - to su ljudi
Polako se pale prozorida l' na me misli tkoda nekom dušu otvorimjos želim samo to
Powoli zapalają się oknaW moim pokoju mrokKtoś do mnie mówiKtoś daje mi znak
I ta historia się powtarzaWszystko jest u nas tak jak wczorajNa stole stawia się jedzenieI ogląda się TV
Ludzie, odeszłabym daleko od ludziPoszłabym za mętnym (rozmytym) blaskiem gwiazdAle wiem, cóż możesz samLudzie –mogą wszystko
Ludzie, mogę ich kochaćMogę ich sądzićGorące serce, chłodne objęciaLecz wiemŚwiatło w oddali – to są ludzie
Powoli zapalają się oknaCzy ktoś myśli o mnie?By przed kimś otworzyć duszęPragnę jeszcze tylko tego