Tijdelijke woonplek
Jongetje, zes jaar oudIets te vaak gewend alleen te zijnWeer een nieuwe moeder en vaderEen nieuwe school, een ander huis dat nooit een thuis zal worden / Wanneer hem gevraagd wordt hoe hij deze plek vindt / Dan kijkt hij op en zegt met een lach op het gezicht
Dit is mijn tijdelijke woonplek, niet waar ik thuishoorVensters en kamers die ik doorloopDit is gewoon een stopplaats op de weg waar ik heen gaIk ben niet bang omdat ik weetDat dit mijn tijdelijke woonplek is
Jonge moeder, helemaal alleenZe heeft wat hulp nodig, zij kan nergens heenZe is op zoek naar een baan, op zoek naar een uitwegOmdat een gedeeltelijk huis nooit een thuis zal worden's Nachts fluistert ze tot haar boreling:"Eens zullen wij onze plek in deze wereld vinden."
Dit is onze tijdelijke woonplek, hier horen wij niet thuisVensters en kamers die wij doorlopenDit is gewoon een stopplaats op de weg waar wij heengaanIk ben niet bang omdat ik weetDat dit mijn tijdelijke woonplek is
Oude man, bed in 't ziekenhuisDe kamer is vol met mensen die hij liefheeftEn hij fluistert"Huil niet om mij, op een dag zal ik jullie allemaal zien."En hij kijkt op en zegt:"Ik kan Gods gelaat zien."
Dit is mijn tijdelijke woonplek, niet waar ik thuishoorVensters en kamers die ik doorloopDit is gewoon een stopplaats op de weg waar ik heen gaIk ben niet bang omdat ik weetDat dit mijn tijdelijke woonplek is geweest
Dit is onze tijdelijke woonplek
Geçici Ev
6 yaşındaki küçük çocukYalnız olmaya alışmışBaşka bir anne ve babaBaşka bir okul,başka bir ev onun evi olamayacakİnsanlar ona burayı sevip sevmediğini sorduğundaYüzünde bir gülümsemeyle şöyle diyor
Burası benim geçici evim,burası ait olduğum yer değilBunlar sadece pencereler ve odalar geçip gittiğimBütün bunlar sadece gittiğim yolda bir durakKorkmuyorum çünkü biliyorumBurası benim geçici evim
Tek başına genç bir anneYardıma ihtiyacı var,gidecek yeri yokİş ve bir çıkış yolu arıyorÇünkü bir ev onun gerçek evi olamazVe küçük kızına fısıldıyor''Bir gün bu dünyadaki yerimizi bulacağız''
Bu bizim geçici evimiz,buraya ait değilizSadece geçip gittiğimiz pencereler ve odalarBunlar sadece yolumuz üzerindeki bir durakKorkmuyorum çünkü biliyorumBu bizim geçici evimiz
Yaşlı bir adam hastane yatağındaOda bütün sevdiği insanlarla doluVe o fısıldıyor''Benim için ağlamayın,bir gün sizi tekrar göreceğim''Etrafına bakıyor ve diyor ki''Tanrının yüzünü görebileceğim''
Burası benim geçici evim,burası ait olduğum yer değilBunlar sadece pencereler ve odalar geçip gittiğimBütün bunlar sadece gittiğim yolda bir durakKorkmuyorum çünkü biliyorumBurası benim geçici evim
Burası bizim geçici evimiz