أطلقيه
الثلج يلمع ابيضا على الجبل الليلةو لا نرى اي خطواتمملكة من العزلة و يبدو انني الملكةالرياح تعصف بقوة مثل دوامات العاصفة بداخليلا استطيع كبحها، السماء تعلم انني حاولت
لا تدعيهم يدخلوا، لا تدعيهم يروكوني الفتاة المطيعة كما يجب ان تكوني دائماأخفيه، لا تشعري به لا تدعيهم يعرفواو ها هم الان يعرفوا
أطلقيه، أطلقيهما عدت استطيع حجزهاأطلقيه، أطلقيهابتعدي و اغلقي البابلا اكترث بما سيقولونفلتهيج العاصفةالبرد لم يضايقني باية حال
انه مضحك كيف البعديجعل كل شئ يبدو صغيرو المخاوف التي سيطرت علي ذات مرةلا تستطيع ان تعود ابدا
حان الوقت لارى قدراتيلاختبر حدودي و اجتازهالا صواب، لا خطأ، لا قوانين تلزمنيانا حرة
أطلقيه، أطلقيهتوحدت مع الرياح و السماءأطلقيه، أطلقيهلن تروني ابكي ابداها هنا اقف و هنا سابقىفلتهيج العاصفة
قواي تثار في الهواء و في الارضروحي تتصاعد في اشكال متجمدة في كل مكانو فكرة واحدة تتبلور مثل الانفجار الجليديلن اعود ابداالماضي يبقى في الماضي
أطلقيه، أطلقيهسأشرق مثل بزوغ الشمسأطلقيه، اطلقيهفقد اختفت الفتاة المثاليةهنا أقف في ضوء النهارفلتهيج العاصفةالبرد لم يضايقني باية حال
Ας Eίναι
Το χιόνι λάμπει λευκό πάνω στο βουνό τη νύχταΚανένα ίχνος δεν φαίνεταιΈνα βασίλειο της απομόνωσηςΚαι φαίνεται ότι εγώ είμαι η βασίλισσα
Ο άνεμος σφυρίζειΣαν αυτή τη θύελλα που στροβιλίζεται μέσα μουΔεν μπορούσα να το κρατήσω κρυφόΟ παράδεισος ξέρει ότι προσπάθησα
Μην τους αφήσεις να δουνΝα είσαι το καλό κορίτσι που πάντα έπρεπε να είσαιΚαλύψου, μη νιώθεις, μην τους αφήσεις να το μάθουνΛοιπόν, τώρα το ξέρουν
Ας είναι, ας έιναιΔεν μπορώ να το κρύψω πιαΑς είναι, ας είναιΦύγε και βρόντα την πόρτα
Δεν με νοιάζειΤι θα πουνΆσε τη θύελλα να δυναμώσειΕξάλλου το κρύο ποτέ δεν με ενοχλούσε
Είναι αστείο το πώς κάποια απόστασηΚάνει τα πάντα να φαίνονται μικράΚαι οι φόβοι που κάποτε με καθόριζανΔεν με επηρεάζουν πια καθόλου
Είναι ώρα πια να δω τι μπορώ να κάνωΝα δοκιμάσω τα όριά μου και να τα ξεπεράσωΌχι σωστό, όχι λάθος, όχι κανόνες για μέναΕίμαι ελεύθερη
Ας είναι, ας έιναιΕίμαι ένα με τον άνεμο και με τον ουρανόΑς είναι, ας είναιΠοτέ δεν θα με δείτε να κλαίω
Εδώ είμαιΚαι εδώ θα μείνωΑφήστε τη θύελλα να δυναμώσει
Η δύναμή μου σκορπίζεται στον αέρα και στο έδαφοςΗ ψυχή μου στροβιλίζεται στο πάγο τριγύρωΚαι κάθε σκέψη κρυσταλλώνεται σαν παγωμένη έκρηξηΔεν θα γυρίσω πίσω ποτέ, το παρελθόν είναι στο παρελθόν
Ας είναι, ας έιναιΚαι θα ανυψωθώ όπως η ανατολή του ήλιουΑς είναι, ας είναιΤο τέλειο κορίτσι δεν υπάρχει πια
Εδώ είμαιΣτο φως της ημέραςΑφήστε τη θύελλα να δυναμώσειΕξάλλου το κρύο ποτέ δεν με ενοχλούσε
Let It Go
A hó fehéren ragyog a hegyen ma esteEgyetlen lábnyom sem látszikA magány birodalma, s úgy tűnik, én vagyok a királynőjeA szél úgy zúg, mint ez az örvénylő vihar bennemNem tudom visszatartani; az ég tudja, hogy megpróbáltam
Ne engedd be őket, ne hagyd, hogy lássák,Maradj a jó kislány, akinek lenned kellTitkold el, ne érezd, ne hagyd, hogy megtudják,Nos, most már tudják.
Engedd, engeddNem tudom többé visszatartani,Engedd, engedd,Fordulj el és csapd be az ajtót.Nem érdekel, mit mondanak majd,Hadd tomboljon a vihara hideg amúgy sem zavart engem soha.
Furcsa, hogy a távolság miattMilyen kicsinek tűnik mindenÉs a félelem, ami valaha megfékezettMár egyáltalán nem hat rám
Itt az idő, hogy lássam, mire vagyok képesHogy felmérjem a határaimat és áttörjekNincs jó, nincs rossz, nincs semmi szabálySzabad vagyok!
Engedd, engeddEggyé váltam a széllel és az éggel,Soha többé nem látsz sírni,Itt állok és itt maradokTomboljon a vihar!
Az erőm a levegőn át a földbe süvítA lelkem fagyott fraktálokban kígyózik mindenüttÉs egy gondolat kristállyá fagy, mint egy jeges fuvallatNem megyek vissza soha, a múlt a múltban marad.
Engedd, engeddÉs úgy fogok felemelkedni, mint a hajnalEngedd, engedd,Az a tökéletes lány már a múlté.Itt állok a napfényben,Hadd tomboljon a vihar,a hideg amúgy sem zavart engem soha.
내버려 두자
오늘밤 산 위의 눈은 새하얗게 빛나발자국도 보이질 않아고독한 왕국내가 그 곳의 여왕처럼 되었구나바람은 내 안의 소용돌이 치는 폭풍처럼 울부짖고더이상 버틸 수가 없어, 하늘도 내가 노력했다는 걸 알겠지
사람들을 들여보내지도 말고 비밀을 보이지도 말거라언제나 늘 착한 여자아이로 있어야 한다비밀로 해라, 신경쓰지 말렴, 눈치채지 못하게 해글쎄, 이젠 그들도 알겠지
내버려 두자, 내버려 두자더 이상 주저하지 않겠어내버려 두자, 내버려 두자무시하고 문을 크게 닫아버릴테니그들이 뭐라고 한 말을 걱정 안 해폭풍이 몰아쳐라추위는 아무것도 아니었으니까
약간 떨어져 있을 뿐인데 재밌기도 하지모든 게 작게 보인다는 것 말이지한 때 날 지배했던 두려움은아무것도 못 할 테니
이젠 내가 무엇을 할 수 있는지 알아보는 순간이야한계를 시험해보고, 깨부숴 보자내겐 옳고 그른 것이나 규칙도 없어난 자유야
내버려 두자, 내버려 두자이제 바람과 하늘이 나와 함께 있을테니내버려 두자, 내버려 두자너희들은 절대로 내가 우는 모습을 볼 수 없어난 여기에 있고 이곳이 내가 머물 곳폭풍이 몰아쳐라
내 힘은 하늘에서 땅으로 눈처럼 몰아쳐내 영혼은 곳곳의 얼음 조각 안에 소용돌이처럼 돌아차가운 돌풍과도 같은 생각이 수정으로 변하여절대 돌아가지 않겠어과거는 과거일 뿐이야
내버려 두자, 내버려 두자난 이제 새벽녘처럼 우와하게 일어나내버려 두자, 내버려 두자그 완벽한 여자아이는 없어밝아오는 나날에 여기에 서 있어폭풍이 몰아쳐라추위는 아무것도 아니었으니까
Отпусти
Гора блестит белым снегом сегодня ночью,Не видно ни следа.Королевство одиночества,А я, похоже, королева.Ветер завывает, а внутри бушует шторм.Я не смогла сдержать это, бог знает, я пыталась.
«Не впускай их, не дай увидеть,Будь хорошей девочкой всегда,Скрывай, не чувствуй, не дай им узнать…»Что ж, теперь они знают!
Отпусти, отпусти.Я больше не могу скрываться.Отпусти, отпусти.Отвернись и хлопни дверью!Мне всё равно, что они скажут!Быть буре…Холод всё равно меня никогда не волновал.
Забавно, как на расстоянииВсё кажется таким маленьким.И страхи, которые когда-то мной управляли,Уже не со мной!
Пора узнать, что я могу,Испытать границы и переступить.Нет верного и неверного, никаких правил:Я свободна!
Отпусти, отпусти.Я — одно с ветром и небом.Отпусти, отпусти.Я больше не буду плакать!Вот я здесь, и останусь навсегда,Быть буре…
Моя сила врывается в воздух и землю,Моя душа в застывших формах тут и там,И одна мысль кристаллизуется, как ледяной взрыв.Я никогда не вернусь,Ведь прошлое — прошло.
Отпусти, отпусти.Я поднимаюсь вместо с солнцем.Отпусти, отпусти.Идеальной девочки больше нет!Я здесь, под лучами рассвета.Быть буре!Холод всё равно меня никогда не волновал.
Все одно
Цей білий сніг дику гору облігНавіть світу тут нема...Безлюдне неначе царство,А царюю я самаІ завиває вітер, хуга в серці злаВтримати в собі силу не змогла
Ти схаменись та доведи —Ти хороша і буде так завждиСховай свій дар в душі на дноВже все одно!
Все одно, все одно!На волі шухне воноВсе одно, все одно!Я здалася вже давно,Хай женуть, хай цураються,Хай кругом зима,Та холоду я не лякаюся
На відстані всі речіМалесенькі немовІ страхи мої безодніНе вернуться і знов
Сама собі я покажу,Що вільна перейти межу,Добро і зло — їх тут нема,Нема!
Все одно, все одно!Я і вітер, і небесаВсе одно, все одно!Умре в очах сльозаЦе мій дім, тут лишаюсьХай кругом зима
Хай сила рине в землю — так бажаю яЯк віхола заклубочиться хай душа мояЯ починаю розуміти, це вже крайНемає вороття!Колишнє, прощавай!
Все одно, все одно!Я заграю немов зоряВсе одно, все одно!На вік змінилась я!Це мій світ, ним пишаюся!Хай кругом зима,Та холоду я не лякаюся.