Ježíš z předměstí
Jsem syn zuřivosti a lásky,Ježíš předměstí,Z bible, kam nepasuje "žádná z možností".Má pravidelná dieta je limonáda a ritalin,Kvůli mejm hříchům nikdo v pekle nezemřelpokud vím,Alespoň ne za ty, co mi prošly.
Nejsem ujetej,ale nic jinýho ode mě nečekej,v týhle prolhaný zemi,která ve mě nevěří.
Mám svou pravidelnou televizní dávku,sedím na svým krucifixu,v obýváku nebo u sebe,když jsou máma a spratci pryč.Holdovat chlastu, cigárům a huleníabych zůstal šílenej,a šňupat něčí koks.
Nejsem ujetej,ale nic jinýho ode mě nečekej,v týhle prolhaný zemi,která ve mě nevěří.
Město prokletí
Uprostřed světa,na parkovišti,před večerkou mě naučili,že motto byla lež.
Říká: domov je tam, kde je tvé srdce,Dojde vám,protože každé srdce nebije stejně,bijí opožděně.
Město mrtvýchna konci další ztracený dálnice,Cedule, co klamně vedou nikam.Město zatracenejch,ztracené děti se špinavýma tvářema,a nikoho to vlastně nezajímá.
Čtu grafitina záchodcíchjako Písmo svatý nákupního centraAsi nějaká zpověď.Moc toho neřekla,jen potvrdila,že střed zeměje konec světa.A je mi to jedno.
Město mrtvýchna konci další ztracený dálnice,Cedule, co klamně vedou nikam.Město zatracenejch,ztracené děti se špinavýma tvářema,a nikoho to vlastně nezajímá.
Je mi to jedno
Je mi to jedno, když vám taky.Je mi to jedno, když vám taky.Je mi to jedno, když vám taky.Je mi to jedno, když vám taky.Je mi to jedno, když vám taky.Je mi to jedno, když vám taky.Je mi to jedno, když vám taky.Je mi to jedno, když vám taky.Je mi to jedno, když vám taky.Je mi to jedno, když vám taky.Je mi to jedno, když vám taky.Je mi to jedno, když vám taky.Je mi to jedno.
Všichni jenom kecaj hovna,Jsem vychovanej pokrytcema.Recyklovaný srdce, která nikoho nespasí.OD kolébky do hrobu.Jsme děti války a míru.OD Anaheimu po střední východ,Jsme součástí příběhů i učedníciJežíše z předměstí.
Prolhaná země,která ve mě nevěří.Prohlaná země,ve kterou nevěřím.Je mi to jedno!
Je mi to jedno! Je mi to jedno!Je mi to jedno! Je mi to jedno!
Moji drazí
Moji drazí, posloucháte?Nepamatuju si ani slovo z toho, co jste řekli.Jsme dementní, nebo jsem jen pomatenej?Prostor mezi šílenstvím a nejistotou.
Oh, terapie, můžeš prosím vyplnit mou prázdnotu?Jsem zaostalej nebo až moc šťastnej?Nikdo není perfektní a mě obvinili,že to špatně vyjadřuju.To je má nejlepší výmluva.
Příběh dalšího rozvráceného domova
Žít a nedejchat,znamená umřít tragickou smrtí.Zmizet, utýct pryč,najít něco, čemu věřit.A já za sebou nechávámtenhle hurikán zasranejch lží,Ztratil jsem svoji víruv tohle město, který neexistuje.
Tak běžím,utíkám pryč
Ke světlům masochystů.A já za sebou nechávámtenhle hurikán zasranejch lží.Touhle cestou sem šelsnad milionkrát.Ale teď už ne!
Vůbec se za to nestydíma nikomu se neomlouvám.Když není kam jít,kam utýct před bolestí,že z nás udělali oběti,příběhy z dalšího rozbitýho domova.
Ο Ιησούς Των Προαστίων
Είμαι ο γιος του θυμού και της αγάπηςΟ Ιησούς των ΠροαστίωνΑπ'τη βίβλο σε τίποτα απ'τα παραπάνωΣε μια σταθερή δίαιτα αποτελούμενη από σόδα και ΡιταλίνΚανένας δεν πέθανε απ'τις αμαρτίες μου στην κόλασηΑπ' όσο ξέρωΤουλάχιστον αυτοί με τους οποίους γλίτωσα
Και δεν πάει τίποτα λάθος με μέναΈτσι πρέπει να είμαιΣτη χώρα του φτιάξε και πίστευεΠου δεν πιστεύουν σε μένα
Έχω βάλει να μου φτιάξουν την τηλεόραση ενώ είμαι στο σταυρό μουΤο σαλόνι ή η ιδιωτική μου μήτραΚαθώς οι μητέρες και τα κακομαθημένα είναι μακριάΝα ερωτευτώ και να χρεωθώΣε αλκοόλ και τσιγάρα και Μέρι ΤζέινςΓια να με κρατούν τρελό και να κάνουν την κοκαίνη κάποιου άλλου
Και δεν πάει τίποτα λάθος με μέναΈτσι πρέπει να είμαιΣτη χώρα του φτιάξε και πίστευεΠου δεν πιστεύουν σε μένα
Στο κέντρο της ΓηςΣτο πάρκινγκΤης εξόδου 7-11 που έμαθαΌτι τα μότο είναι απλά ψέματαΛένε πως το σπίτι είναι εκεί που ανήκει η καρδιά σουΑλλά τι ντροπήΓιατί η καρδιά του καθενόςΧτυπάει διαφορετικάΧτυπάει εκτός χρόνου
Η πόλη των νεκρώνΣτο τέλος ενός ακόμα χαμένου δρόμουΣημάδια που παραπλανούν στο πουθενάΗ πόλη των καταραμένωνΧαμένα παιδιά με βρώμικα πρόσωπα σήμεραΚανένας δε φαίνεται να νοιάζεται
Διαβάζω τα γκράφιτιΣτο στάβλο του μπάνιουΣαν ιερά κείμενα του εμπορικού κέντρουΚαι κάπως έτσι φαίνεται πως ομολόγησεΔεν είπε πολλάΑλλά επιβεβαίωσε ότιΤο κέντρο της γηςΕίναι το τέλος του κόσμουΚαι θα μπορούσα να νοιάζομαι και λιγότερο
Η πόλη των νεκρώνΣτο τέλος ενός ακόμα χαμένου δρόμουΣημάδια που παραπλανούν στο πουθενάΗ πόλη των καταραμένωνΧαμένα παιδιά με βρώμικα πρόσωπα σήμεραΚανένας δε φαίνεται να νοιάζεται
Δε με νοιάζει αν δε νοιαστείςΔε με νοιάζει αν δε νοιαστείςΔε με νοιάζει αν δε σε νοιάζει
Δε με νοιάζει
Όλοι είναι τόσο γεμάτοι με μαλακίεςΓεννήθηκαν και μεγάλωσαν από υποκριτέςΟι καρδιές τους ανακυκλώνονται αλλά δε σώζονται ποτέΑπό την κούνια μέχρι τον τάφοΕίμαστε τα παιδιά του πολέμου και της ειρήνηςΑπό το Αναχάιμ στη μέση ανατολήΕίμαστε οι ιστορίες και οι μαθητέςΤου Ιησού των προαστίωνΣτη χώρα του φτιάξε και πίστευεΠου δεν πιστεύουν σε μέναΣτη χώρα του φτιάξε και πίστευεΚαι δεν πιστεύωΚαι δε με νοιάζει!Δε με νοιάζει!
Αγαπημένη ακούς;Δε θυμάμαι ούτε μια λέξη από όσα έχεις πειΥποφέρουμε από άγνοια ή από διαταραχή;Το κενό μεταξύ της τρέλας και της ανασφάλειαςΩ ψυχοθεραπεία, μπορείς σε παρακαλώ να καλύψεις το κενό;Είμαι καθυστερημένος ή απλά υπερβολικά χαρούμενοςΚανείς δεν είναι τέλειος και κάθομαι να με κατηγορούνΕπειδή δε μπορώ να βρω μια καλύτερη λέξη, και αυτή είναι η καλύτερη μου δικαιολογία
Να ζω και να μην αναπνέωΕίναι σα να πεθαίνω σε τραγωδίαΝα τρέξω, να τρέξω μακριάΝα βρεις αυτό που πιστεύειςΚαι αφήνω πίσωΑυτόν τον τυφώνα από γαμημένα ψέματα
Έχασα την πίστη μου σε αυτόΑυτή η πόλη δεν υπάρχειΟπότε τρέχωΤρέχω μακριάΣτο φως του μαζοχιστήΚαι αφήνω πίσωΑυτόν τον τυφώνα από γαμημένα ψέματαΚαι ξεπέρασα αυτό το όριοΈνα εκατομμύριο και μία γαμημένες φορέςΑλλά όχι αυτή τη φορά
Δε νιώθω καμία ντροπήΔε θα απολογηθώ
Όταν δεν έχεις πουθενά να παςΤρέξε μακριά απ'τον πόνοΌταν γίνεσαι το θύμαΈχεις μια ακόμα ιστορία από ένα κακό σπιτικό
Φεύγεις...Φεύγεις...Φεύγεις...Α φεύγεις απ' το σπίτι...
Isus iz predgrađa
[1. deo]
Ja sam sin besa i ljubaviIsus iz predgrađaIz biblije nijedan od navedenogNa stalnoj dijeti gaziranim pićima i ritalinomNiko nikad nije umro zbog mojih greha u pakluKoliko ja znamBarem ne oni za koje sam se izvukao
I sve je u redu sa mnomOvakav treba da budemU zemlji pretvaranjaKoja ne veruje u mene
Dobijam svoju potrebu za tv-om na svom raspećuDnevna soba ili moja lična grobnicaDok mama i derle nisu tuDa se zaljubim i padnem u dugoveAlkoholu i cigaretama i Meri DžejnDa me drže ludim i koristim tuđi kokain
I sve je u redu sa mnomOvakav treba da budemU zemlji pretvaranjaKoja ne veruje u mene
[2. deo: Grad prokletih]
U centru zemljeNa parkinguSupermarketa gde sam naučenMoto je bio samo lažKaže dom je tamo gde ti je srceAli kakva štetaJer svačije srceNe kuca istoNeusklađeno kucaju
Grad mrtvihNa kraju još jednog autoputaZnaci koji obmanjuju ne vode nikudGrad prokletihIzgubljena deca prljavih lica danasNikog izgleda stvarno nije briga
Čitam grafiteU toaletuKao sveti spisi šoping centraI izgledalo je da se ispovedaNije rečeno mnogoVeć samo potvrdio da jeCentar zemljeKraj svetaI moglo me je biti manje briga
Grad mrtvihNa kraju još jednog autoputaZnaci koji obmanjuju ne vode nikudGrad prokletihIzgubljena deca prljavih lica danasNikog izgleda stvarno nije briga
[3. deo: Ne zanima me]
Ne zanima me ako i tebe neNe zanima me ako i tebe neNe zanima me ako i tebe ne zanima
Ne zanima me
Svi su puni sr**aRodili ih i odgajili licemeriSrca reciklirana ali nikad spašenaOd kolevke pa do grobaMi smo deca rata i miraOd Anahajma do srdenjeg istokaMi smo priče i pristaliceIsusa iz predgrađaZemlja pretvaranjaKoja ne veruje u meneZemlja pretvaranjaI ja ne verujemI ne zanima me!Ne zanima me![x4]
[4. deo: Dragi voljeni]
Dragi voljeni da li slušate?Ne sećam se ni jedne vaše rečiDa li smo mi ludi ili sam ja poremećen?Prostor koji je između ludila i nesigurnostiOh terapijo,možeš li molim te ispuniti prazninu?Da li sam retardiran ili samo ispunjen srećom?Niko nije savršen a ja optuženZbog nedostatka bolje reči i to je moj najbolji izgovor
[5. deo: Priče o još jednoj rasturenoj porodici]
Živet a ne disatiZnači umreti tragičnoBežati,pobećiNaći ono šta veruješI ostavljam za sobomOvaj uragan je**nih laži
Izgubio sam veru zbog ovogOvog grada koji ne posojiZato trčimBežimKa svetlu mazohistaI ostavljam za sobomOvaj uragan je**nih lažiI prošao sam ovu trasuMilion i jedan je**ni putAli ne ovaj put
Ne osećam nikakvi sramotuNeću se izvinjavati
Kad nemaš gde da odešBežiš od bolaKad si bio stradalnikPriče o još jednoj rasturenoj porodici
Napuštaš...Napuštaš...Napuštaš...Ah napuštaš dom...