Echoes
Overhead the albatrossHangs motionless upon the airAnd deep beneath the rolling wavesIn labyrinths of coral cavesThe echo of a distant timeComes willowing across the sandAnd everything is green and submarine
And no-one called us to the landAnd no-one knows the where’s or why’sSomething stirs and something triesStarts to climb towards the light
Strangers passing in the streetBy chance two separate glances meetAnd I am you and what I see is meAnd do I take you by the handAnd lead you through the landAnd help me understand the best I can
And no-one calls us to move onAnd no-one forces down our eyesAnd no-one speaks and no-one triesAnd no-one flies around the sun
Cloudless everyday you fall upon my waking eyesInciting and inviting me to riseAnd through the window in the wallCome streaming in on sunlight wingsA million bright ambassadors of morning
And no-one sings me lullabiesAnd no-one makes me close my eyesSo I throw the windows wideAnd call to you across the sky
Αντηχήσεις
Άκουσα άθελά μου τη θηλιά 1Να κρεμιέται ακίνητη στον αγέραΚαι βαθιά κάτω απ'τα αφρίζοντα κύματαΣε λαβυρίνθους από κοραλλιογενείς υφάλουςΟ απόηχος ενός μακρινού καιρούΈρχεται κυλώντας κατά την ακτήΚι όλα είναι πράσινα κι υποθαλάσσια
Και κανείς δεν μας προσκάλεσε στη χώραΚαι κανείς δεν ξέρεις τα πού και τα γιατίΚάτι αναδεύεται και κάτι προσπαθείΑρχίζει ν'αναδύεται προς το φως 2
Άγνωστοι περνούν στο δρόμοΤυχαία δύο ματιές διασταυρώνονταιΚι είμαι εσύ και βλέπω τον εαυτό μου 3Και σε παίρνω από το χέριΚαι σε οδηγώ μέσα απ'τη γηΚαι βοήθησέ με να καταλάβω όσο καλύτερα μπορώ
Και κανείς δεν μας καλεί να προχωρήσουμεΚαι κανείς δεν μας επιβάλλει τίποτα μπροστά από τα μάτια μαςΚαι κανείς δεν ομιλεί και κανείς δεν προσπαθείΚαι κανείς δεν πετά γύρω απ'τον ήλιο 4
Ανέφελη, κάθε μέρα πέφτεις επάνω στα ξυπνητά μάτια μουΔιεγείροντάς με και καλώντας με να ανυψωθώΚαι μέσα από το παράθυρο στον τοίχοΈρχονται αναβλύζοντας με φτερά από ηλιαχτίδεςΈνα εκατομμύριο λαμπροί πρέσβεις του πρωινού 5
Και κανείς δεν μου τραγουδά νανουρίσματαΚαι κανείς δεν με κάνει να κλείνω τα μάτια μουΟπότε ανοίγω διάπλατα τα παράθυραΚαι σε καλό από τη μια άκρη του ουρανού στην άλλη
Odjeci
Albatros iznad zemljeNepokretno visi u zrakuA u dubinama, pomicanje valovaU labirintima koraljnih špiljaOdjek davnog vremenaDolazi leteći preko pijeskaI sve je zeleno i pod morem
Nitko nas nije pokazao zemlji,Nitko ne zna odgovore na sva ''gdje'' ili ''zašto''Ali nešto se probuđujeI pokušava se uspeti ka svijetlu
Stranci prelaze ulicu,Slučajno se pogledavajućiA ja sam ti, i ono što vidim sam jaDal da te uzmem za ruku i vodim kroz zemljuDa si pomognem shvatiti najbolje što mogu?
Nitko nas ne zove da krenemo dalje,Nitko nam ne obara pogledI nitko ne govori,Nitko ne pokušava,Nitko ne leti oko sunca
Tvoja vedrina svaki dan pada na moje budne očiPozivajući me i potičući me da se ustanemA kroz prozor na ziduMilijun sjajnih ambasadora jutraUlaze strujeći na krilima suncaI nitko mi ne pjeva uspavanke
I nitko me ne tjera da zatvorim očiZato širom otvaram prozoreI pozivam te preko neba
Одекнувања
Над глава албатросотвиси безподвижно во воздухот.И длабоко под брановитево лавиринти од корални пештериехото од далечно времедоаѓа лазечки преку песокот.И сѐ е зелено и подморско.
И никој не нѐ повика на копнотои никој не знае ни каде ни зошто.Нешто се буди и нешто се обидува,почнува да се искачува према светлината.
Странци поминуваат по улицата,случајно два посебни погледи се среќаваат,и јас сум ти, и тоа што гледам сум јас.И дали те земам за ракаи те водам низ земјата,и помогни ми да разберам колку што можам подобро.
И никој не нѐ повикува да продолжимеи никој не ни ги држи очитеИ никој не зборува и никој не се обидуваи никој не лета околу сонцето.
Безоблачно секој ден ти паѓаш над моите очи што се будат,поттикнувајќи и канејќи ме да станам.И низ прозорецот во ѕидотдоаѓаат течејќи на сончеви крилја -милион светли амбасадори на утрото.
И никој не ми пее заспивалки,и никој не ме тера да ги затворам очите.Па ги отворам прозорците широкоИ те повикувам преку небото.
Yankılar
Yukarıda havada asılı duruyor albatrosVe yuvarlanan dalgaların derinliklerindeMercan kayaların labirentlerindeUzak bir zamanın yankısıKumsala vuruyor ağlamaklıVe herşey yeşil ve denizin altında
Ve kimse göstermedi bize karayıVe kimse bilmiyordu nerede ya da neden olduğunuFakat bir şey kıpır kıpırdı ve birşey çabalıyorVe başlıyordu ışığa doğru tırmanmaya
Sokaktan geçen yabancılarRastlantıyla karşılaşır iki ayrı bakışVe ben 'sen'im ve gördüğüm şey ise 'ben'Ve elinden tutuyorum seninVe yol gösteriyorum karadaVe yardım ediyorsun bana daha iyi anlayabilmem için
Ve kimse seslenmiyor bize ilerlememiz içinVe kimse kapatmaya zorlamıyor gözlerimiziVe kimse konuşmuyor ve kimse çabalamıyorVe kimse uçmuyor güneşin etrafında
Her sabah açılan gözlerimin önüne geliyorsun capcanlıÇağırarak ve kışkırtarak beni kaldırıyorsunVe duvarımdaki penceredenİçeri akıyor güneş ışığın kanatlarındaSabahın bir milyon parlak elçisi
Ve kimse ninniler söylemiyor banaVe kimse yumdurmuyor gözlerimiVe bende açıyorum pencerelerimiVe bende sesleniyorum sana doğru gökyüzü boyunca