Nikos Portokaloglou "Piso sto spiti (Πίσω στο σπίτι)" Songtext

Piso sto spiti (Πίσω στο σπίτι)

Lyrics, music: Nikos PortokaloglouΈφυγα σαν άσωτος, μα πάντα μετρημένος.Κι ενώ γυρνούσα άστεγος, εσύ ΄σουν διορισμένος.Τύχη, λοιπόν, μην τήνε λες, γιατί τη λένε πίστηαυτή που με προστάτευε έξω από το σπίτι.

Έρχομαι από μακριάκαι τα λάθη μου πολλά,μα, δεν πήγα πουθενά,φίλε, με μισή καρδιά.

Θυμάσαι τα τσιτάτα σου όλο αντί και όχι.Ο χρόνος όμως σ΄ έριξε στην ίδια σου απόχη.Τώρα το γέλιο σου στραβό, κοιτάξου στον καθρέφτη,στο σπίτι που κορόιδευες μπήκες σα τον κλέφτη.

Δε μετάνιωσα εγώ,στο ταξίδι μόνο ζω,μα τα δώρα μου κρατώ,γιατί πάντα θα χρωστώ.

Πίσω στο σπίτιξαναγυρνώ.Πίσω στο σπίτι,το νήμα ακολουθώ.

Σ΄ αυτόν το σκουπιδότοπο, σ΄ αυτόν τον άδειο κόσμοπίσω κοιτάω κι απορώ πως δε χάθηκα στο δρόμο.Η φλόγα μου τρεμόσβηνε και έχανα το βήμα,μα, πάντα κάπου έβρισκα της καρδιάς το νήμα.

Δε φοβόμουν τη βροχήσαν το δέντρο στην αυλή,με τα πόδια μες τη γηκαι στα σύννεφα η κορφή.

Πίσω στο σπίτιτο πατρικό,πίσω στο σπίτιμια λάμψη ακολουθώ.

Σμύρνη και Αλεξάνδρεια – βαθιά μου χρόνιακι η γιαγιά μου νέα μου γελά.Κήποι με αγάλματα, ηλιόλουστα μπαλκόνια,θα σε περιμένω στη σκιά.

Πίσω στο σπίτιτο αρχοντικό.Πίσω στο σπίτιτο νήμα ακολουθώκαι πάλι ξεκινώ.

Zurück zu Hause

Ich ging wie ein Verlorener, doch immer gemessen,und während ich als Obdachloser herumirrte,warst Du (staatlich) angestellt.Nenn' es also nicht Glück, weil man es 'Glauben' nennt, das was mich draußen beschützte.

Ich komme aus der Ferneund habe viele Fehler gemacht,doch, nirgends bin ich hin,mein Freund, mit einem halben Herzen.

Erinnerst Du Dich an Deine Zitate,voll mit 'Anti' und 'nein'.Die Zeit, jedoch, hat Dich in Dein eigenes Netzgeworfen.Jetzt ist Dein Lachen schräg,schau' Dich an im Spiegel,ins Haus, das Du verspottest,tratst Du ein wie ein Dieb.

Zurück zu Hausekomme ich wieder.Zurück zu Hause,ich folge dem Faden.

In dieser Deponie, in dieser leeren Welt,schau' ich nach hinten und wundere mich,dass ich mich unterwegs nicht verlaufen.Meine Flamme zitterte und ich verlor' den Schritt,doch fand ich immer irgendwie des Herzens Faden.

Ich fürchtete mich nicht vor dem Regen,wie der Baum auf dem Hof,mit den Füßen in der Erdeund die Spitze in den Wolken.

Zurück zu Hause,dem elterlichen Hause.Zurück zu Hause,ich folge einem Schein.

Smyrna und Alexandreia*, meine tiefgründige Jahre,und meine Oma lacht mir jung zu.Garten mit Statuen, sonnige Balkone,*ich warte im Schatten auf Dich.

Zurück zu Hause,der Villa*.Zurück zu Hause,ich folge dem Fadenund breche wieder auf.