Alkinoos Ioannidis "Patrída (Πατρίδα)" Songtext

Übersetzung nach:deen

Patrída (Πατρίδα)

Λοιπóν, αγρίεψε ο κóσμος σαν καζάνι που βράζεισαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολóςΠóτε πóτε γελάμε, πóτε κάνουμε χάζικαι στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρóς

Μα óταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουνξέρω óτι δεν έχουν νέα για να μου πουνΉμουν εγώ στη φωτιά, ήμουν εγώ η φωτιάείδα το τέλος με τα μάτια ανοικτά

Είδα τον πóλεμο φάτσα, τη «φυλή» και τη «ράτσα»προδομένη απó μέσα, απ' τους πιο πατριώτεςΝα χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με τ' óπλο στο στóμαΤα παιδιά τους στολίζουν σήμερα τη Βουλή

Κάτω απó ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώραμε μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώραείδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανó σαν λεκέδεςΜου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ

«Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν!Τι ωραία που πέφτουν...»

Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ' τη Σμύρνηστη Δράμα πρóσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρακι ο άλλος, Κύπριος φυγάς στο μαύρο τóτε Λονδίνοστα είκοσι επτά του στα δύο τον κóψανε οι Ναζί

Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβίαστο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ' άδειο ξενοδοχείοΑμερικάνικες βóμβες και εγώ να κοιμάμαιαύριο θα τραγουδάμε στης πλατείας τη γιορτή

Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πóληςείδα τα χέρια, τα πóδια πεταμένα στη γηείδα να τρέχουν στο δρóμο με τα παιδιά τους στον ώμοκι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική

Εδώ στην άσχημη πóλη που απ' την ανάγκη κρατιέταιένας λαóς ρημαγμένος μετάλλια ντóπας ζητάειΟλυμπιάδες κι η χώρα ένα γραφείο τελετώνθα σου ζητήσω συγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ

Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι κι απ' την Ομóνοιανα πετάν δακρυγóνα στο πυροσβεστικóΣτο παράθυρο εικóνισμα, άνθρωποι σαν λαμπάδεςκαι τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακó

Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη Γραμμήγια μια πóρνη φτηνή ή για καζίνο και πούραΈτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας η καημένηο Σολωμóς με Armani και την καρδιά ανοιχτή.

Δε θέλω ο εαυτóς μου να 'ναι τóπος δικóς μουξέρω πως óλα αν μου μοιάζαν θα ταν αγέννητη η γηΔε με τρομάζει το τέρας, ούτε κι ο άγγελóς μουούτε το τέλος του κóσμου, με τρομάζεις εσύ

Με τρομάζεις ακóμα, οπαδέ της ομάδαςτου κóμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκαδιερμηνέα του Θεού, ρασοφóρε γκουρούτσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο

Προσεύχεσαι και σκοτώνεις, τραυλίζεις ύμνους οργήςέχεις πατρίδα το φóβο, γυρεύεις να βρεις γονείςμισείς τον μέσα σου ξένο κι óχι, δεν καταλαβαίνωδεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω

Vaterland

Also, die Welt ist wild geworden, wie ein Kessel, der kocht,wie Blut, das tropft, wie trüber Schweiß.Ab und zu lachen wir, manchmal sind wir lustigund in uns'rem Lachen scheint 's Wetter sanfter1 zu werden.

Doch, wenn ich nachts die Nachrichten laufen sehe,weiß ich, dass sie mir nichts Neues zu sagen haben.Ich war im Feuer, ich war das Feuer,ich sah das Ende mit den Augen geöffnet.

Ich sah dem Krieg ins Gesicht, den "Stamm" und die "Rasse"von innen verraten, von den größten Patrioten.wie sie meine Mutter gefangen hielten mit der Waffe im Mund. Ihre Kinder schmücken heute das Parlament.

Unter einem Tisch, ich erinnere mich als wär 's heute,mit einer Schüssel Trauben in der Stunde des Bombardierenssah ich Fallschirme, tausende am Himmel wie Flecken.Mein Vater sprach zu mir, damit ich mich nicht fürchte:

"Schau mal, wie schön sie fallen!Wie schön sie fallen..."

Ich sah waise Eltern, einen Opa aus Ismyrne,Flüchtling in Drama, er hat sich eine bulgarische Kugel geholt;und der Andere, zyprischer Flüchtiger im damals schwarzen London, wurde mit 27 von den Nazis in zwei geteilt.

Ich sah in halbes Nikosia, ein versunkenes Serbien,in Belgrad einen Geist in einem leeren Hotel,amerikanische Bomben und mich schlafend;morgen werden wir auf der Feier auf dem Platz singen.

Ich sah das Fleisch in Stücken im Schutt einer Stadt;ich sah die Arme, die Beine auf den Boden verworfen;ich sah sie mit ihren Kindern auf der Schulter durch die Strassen laufen und ich ein Tourist mit Kamera und Fotoapparat.

Hier in der hässlichen Stadt, die sich aus der Not erhält,lächzt ein zerstörtes Volk nach einheimischen Medaillien2;Olympiaden, und das Land ist ein Bestattungsunternehmen.Ich werde mich bei Dir entschuldigen, dass ich Dich hier großzog.

Ich sah sie lachen, die Bullen, und wie sie von Omonia3 aus Tränengas auf den Feuerwehrwagen warfen,am Fenster eine Ikone, Menschen wie Fackelnund die Medien ihre Objektive woandershin schwenken.

Und ich sah Entwurzelte4 die Linie5 überquerenfür eine billige Prostituierte oder für's Kasino und Zigarren.So oder so ist unser armer Glaube irritiert;Der Solomos6 mit Armani und dem Herzen offen.

Ich will nicht, dass mein Ich mein eigener Ort ist,ich weiß, dass, wenn mir alles ähneln würde, die Erde unfruchtbar wäre.Das Biest macht mir keine Angst, auch nicht mein Engelnoch das Ende7 der Welt, sondern Du machst mir Angst.

Auch Du machst mir Angst, lieber8 Fan des 9Clubs,Hund der Partei, Schlaumeier der Organisation,Dolmetscher Gottes, kuttentragender10 Gurukünstlicher und erbärmlicher Ja-Sager11, verlorener armer, kleiner Pfadfinder.

Du betest und tötest, stotterst Hymnen der Wut,hast als Heimat die Angst, suchst, um Eltern zu finden,hasst den Fremden in Dir und: nein, ich verstehe es nicht!Ich weiss nicht, worauf ich trete12 und wohin ich gehe.

Hier finden Sie den Deutsch Text des Liedes Patrída (Πατρίδα) Song von Alkinoos Ioannidis. Oder der Gedichttext Patrída (Πατρίδα). Alkinoos Ioannidis Patrída (Πατρίδα) Text auf Deutsch. Kann auch unter dem Titel Patrida Patrida bekannt sein (Alkinoos Ioannidis) Text. Diese Seite enthält auch eine Übersetzung und die Bedeutung von Patrida Patrida.