Se palio simfititi | Σε παλιό συμφοιτητή
Φίλε, η καρδιά μου τώρα σαν να εγέρασεΤελείωσεν η ζωή μου της Αθήνας,που όμοια γλυκά και με το γλέντι επέρασεκαι με την πίκρα κάποτε της πείνας.
Δε θα 'ρθω πια στον τόπο που η πατρίδα μουτον έδωκε το γιόρτασμα της νιότης,παρά περαστικός, με την ελπίδα μου,με τ' όνειρο που εσβήστη, ταξιδιώτης.
Προσκυνητής θα πάω κατά το σπίτι σουκαι θα μου πουν δεν ξέρουν τι εγίνης.Μ' άλλον μαζί θα ιδώ την Αφροδίτη σουκι άλλοι το σπίτι θα 'χουν της Ειρήνης.
Θα πάω προς την ταβέρνα, το σαμιώτικοπου επίναμε για να ξαναζητήσω.Θα λείπεις, το κρασί τους θα' ναι αλλιώτικο,όμως εγώ θα πιω και θα μεθύσω.
Θ' ανέβω τραγουδώντας και τρεκλίζονταςστο Ζάππειο που ετραβούσαμεν αντάμα.Τριγύρω θα 'ναι ωραία πλατύς ο ορίζοντας,και θα 'ναι το τραγούδι μου σαν κλάμα.