Anastoro ta palea (Αναστορώ τα παλαιά)
Αναστορώ τα παλαιάΚι η καρδ(ι)ά μ’ φαρμακούταιΚρούνε σο νου μ’ τα μέρ(ε)α μουνΚαι η γούλα μ’ γομούται.
Έκειτι τόπια έμορφαΤη πατρίδας χωρίαΡασόπα που επέμνετεΜε τα νερά τα κρύα.
Θυμούμαι τα κρύα νερά σ’Τα πράσινα χορτάρ(ι)α σ’Τ’ άσπρα τα σ(ι)όνια σ’ , την βρεσί σ’Τ’ έμορφα τα παρχάρ(ι)α σ’ .