Emén k' esén 'pi tha khoriz' (Εμέν κ’ εσέν ’πη θα χωρίζ’)
Εμέν κ’ εσέν ’πη θα χωρίζ’, ακόμαν ’κ εγεννέθεν,
ους να εποίκα σε τ’εμόν, το ψόπο μ’ ετελέθεν.
Εφτά χρόνια ’κι θα κρούω ’ς σον πρόσωπο μ’ νερόν-ι,
να μη σπογγίζω και χάνω το φίλεμαν τ’ εσόν-ι.
Στάμαν Σταυρίτα-ν είδα σε, καλόν να έν’ ειδέα σ’,
τα δάκρυα μ’ εκυλίουσαν απέσ’ ’ς σην εμποδέα σ’.