Η Ωρα του stuff
Κίτρινο το σούρουπο η ώρα έξι και μισήπες μου κάτι μίλησε δεν αντέχω στη σιωπήκλείσε το παράθυρο, τρέμω και το σκέπασμα βαρύτούτη η πόλη γίνηκε ανυπόφορη πληγή
"Δες βραδιάζει, μη μιλάςμον’ έλα λίγο πιο κοντά"
Ξέρω πως ανάσκελα θα μας βρούνε ένα πρωίσέρνοντας στο βλέμμα μας κάποια σιωπηλή κραυγήάδειο θαν’ το πρόσωπο κι η ματιά τους αδειανήμε έναν αργό θάνατο να μας λειώνει το κορμί
"Μη φοβάσαι σβήσ’ το φωςδεν υπάρχει πού, πότε και πώς"
"Πριν τελειώσει η νύχτα αυτήπριν μας έβρει το πρωί"
Πες μου αν μ’ αγάπησες όσο ο ήλιος την αυγήόσο ο γκρίζος ουρανός κάποιας άνοιξης βροχήαν τον φόβο μου έβλεπες πίσω από κάθε μου φιλίπες μου αν μ’ αγάπησες όσο η νύχτα την σιωπή