Ανάμνηση
Ξέρω λίγες θέσεις που σταματά την αναπνοή μουκ' έσο σίγουρος ότι για τις ένα χώρο στην καρδιά δε θα βρεις.Ένας άνθρωπος θα χάσει για ένα χρόνο ακόμα και το τελευταίο που έχει,και στις προσευχές θα επιστρέψει, όταν του το σκοτάδι θα τραγουδά.
Οπότε, μουσική, ας παίζε. Ας δεν είμαι μόνη εδώ.Μόνο εγώ και το σκοτάδι, εγώ και το σκοτάδι επώδυνο.
Η φλόγα σβήνειΜέσα μας πια δεν είναι.Καμία δύναμη έχει απομείνειΕίμαστε χαμένοι.Στα άδεια μπουκάλια κρασιούθα δίνω μια σύντομη γραφήπώς μια ιστορία τελειώνει, πώς άρχισε.Δε θα αλλάξω τίποτα πια.
Στο πλαίσιο παραθύρου η θλίψη ξαπλώνει. Πόσο καιρό θέλει να κοιμάται εδώ;Στο πλαίσιο παραθύρου η θλίψη ξαπλώνει.
Μια σχισθείσα σελίδα από τη μνήμη...Ποτέ της δε διαβάζετε, της δεν κολλάτε πίσω.Δε θα υπήρξε μια τήξη χωρίς ένα χειμώνακαι στις προσευχές μου είναι μια ευχήνα δω τα μάτια της νάμα.
Οπότε, μουσική, ας παίζε. Πως συνήθιζε να παίξει για μέναπριν έπεσε το σκοτάδι επώδυνο.
Ζωντανεύει με την ανάμνησηΔε θα αλλάξω τίποτα πια.Στο γκρίζο δωμάτιο το τραγούδι ξεθωριάζεικανείς δεν είναι εδώΜόνο στο άδειο μπουκάλι κρασιούΗ γραφή είναι ακόμη κρυμμένηπώς μια ιστορία τελειώνει, πώς άρχισε...Κάνεις δεν γνωρίζει πια.
Στο πλαίσιο παραθύρου η θλίψη ξαπλώνει. Πόσο καιρό θέλει να κοιμάται εδώ;Στο πλαίσιο παραθύρου η θλίψη ξαπλώνει και εγώ της κουνάω.
Uspomena
Muzika: Aneta LangerovaTekst: Aneta Langerova
Znam par mesta, u njima se krije moj dahI budi siguran da za njih mesta u srcu nećeš naći.Čovek za tren izgubi i ono poslednje što imai molitvi se vrati tek kad mu tama zapeva.
Hajde, muziko, sviraj da ne budem sama,samo ja i tama, samo ja i bolna tama...
Plamen se gasiu nama ga više biti neće,nestalo nam je snage,pobeđeni smo.U prazne boce od vinastavila bih kratko pismokako se priča završava, kako je počelaviše ništa ne mogu promeniti.
Na prozorski ram spušta se tuga, koliko dugo želi tu da spava?Na prozorski ram spušta se tuga..
Istrgnuta stranica iz sećanjanikada neće biti pročitana, nikada neće biti vraćena na mesto.Nema proleća bez zimeŽelja u mojim molitvama je davidim majčine oči.
Hajde, muziko, sviraj kao što svirala mi je ona,pre nego što je nastala tama, nastala tama bolna..
U uspomenama živiš,više ništa ne mogu promeniti.Na sivom hodniku pesma prestaje,tamo nema nikoga.Samo je u praznoj boci od vinai dalje pismo skrivenokako se priča završava, kako je počelaviše niko ne zna.
Na prozorski ram spušta se tuga, koliko dugo želi tu da spava?Na prozorski ram spušta se tuga i ja je uspavljujem.