Agia Petroupoli-Parisi met'epistrofis (Αγία Πετρούπολη - Παρίσι μετ΄ επιστροφής)
Προχωρούσε το ανθρώπινο φίδι αργάτη μεγάλη τη νύχτα να πάρεικαι του μάταιου το γέλιο ακουγόταν ξανάπότε φάντασμα,πότε φεγγάρι.
Υποχωρούσε ο χρόνος,να κερδίζει ο νουςαιχμαλώτιζε ελπίδες η Μοίρακαι μετά μας κερνούσε πιο άγριους καιρούςνα γεμίζει απόγνωση η πείρα.
Πόσα λάβαρα έστησε αυτός ο χορός.Πόσες νίκες γιορτάσανε ήττες.Πόσο γρήγορα γύρισε αυτός ο τροχόςκαι προλάβαν τους μύθους οι γύπες.
Να ανεβάζει τις πέτρες ψηλά στο βουνόκαι μετά να γυρνάν,να τον τρέχουνΠρομηθέας Δεσμώτης με νάνο εαυτότα όρια του να μην τον αντέχουν.
Καρφωμένα τα πόδια του πάνω στη γηκι όσο ζει το στερέωμα βλέπεικαι μια μνήμη παλιά να του γίνεται ορμήπως αυτή η ζωή δεν του πρέπει.