Gramma enos arrostou | Γράμμα Ενός Αρρώστου
Φίλε μου Αλέξη, το 'λαβα το γράμμα σουκαι με ρωτάς τι γίνομαι, τι κάνωΜάθε, ο γιατρός πως είπε στη μητέρα μουότι σε λίγες μέρες θα πεθάνω...
Είναι καιρός όπου έπληξα διαβάζονταςόλο τα ίδια που έχω εδώ βιβλίακι όλο εποθούσα κάτι νέο να μάθαιναπου να μου φέρει λίγη ποικιλία
Κι ήρθεν εχθές το νέο έτσι απροσδόκητασιγά ο γιατρός στο διάδρομο εμιλούσεκαι τ' άκουσα, στην κάμαρα σκοτείνιαζεκι ο θόρυβος του δρόμου σταματούσε
Έκλαψα βέβαια, κάτω απ' την κουβέρτα μουΛυπήθηκα. Για σκέψου, τόσο νέοςμα στον εαυτό μου αμέσως υποσχέθηκαπως θα φανώ, σαν πάντοτε, γενναίος
Θυμάσαι, που ταξίδια ονειρευόμουνακι είχα ένα διαβήτη κι ένα χάρτηκαι πάντα για να φύγω ετοιμαζόμουνακι όλο η μητέρα μου 'λεγε: Το Μάρτη...
Τώρα στο τζάμι ένα καράβι εσκάρωσακι ένα του Μαγκρ στιχάκι έχω σκαλίσει:«Τι θλίψη στα ταξίδια κρύβεται άπειρη!»κι εγώ για ένα ταξίδι έχω κινήσει
Να πεις σ' όλους τους φίλους χαιρετίσματακι αν τύχει ν' απαντήσεις την Ελένηπως μ' ένα φορτηγό πες της μπαρκάρισακαι τώρα πια να μη με περιμένει
Αλήθεια, ο Χάρος ήθελα να 'ρχότανεσαν ένας καπετάνιος να με πάρειχτυπώντας τις βαριές πέτσινες μπότες τουκι ένα μακρύ τσιμπούκι να φουμάρει
Αλέξη, νιώθω τώρα πως σε κούρασαμπορεί κιόλας να σ' έκαμα να κλάψειςδε θα 'βρεις, βέβαια, λόγια για μια απάντησημα δε θα λάβεις κόπο να μου γράψεις...