Sigatoikos tis monaxias | Συγκάτοικος της μοναξιάς
Τις φωτογραφίες σου κοιτάζωκι όλες τις δικές σου αφιερώσεις.Δεν περίμενα ποτέ από σέναμ’ ένα αντίο σου να με σκοτώσεις.Ήπια το δικό σου το φαρμάκιως την τελευταία τη σταγόνα.Σαν ξεριζωμένο δέντρο μοιάζωαπ’ του χωρισμού σου τον κυκλώνα.
Συγκάτοικος της μοναξιάςγια σένα έχω γίνει.Στο σπίτι που με άφησεςκαι η ζωή μου σβήνει.Συγκάτοικος της μοναξιάςκαι ο δικός μου πόνος.Το φέρσιμό σου τ’ άπονοδεν το γιατρεύει ο χρόνος.
Μοιάζουν με μαχαίρια στο μυαλό μουόλες οι δικές μας οι αναμνήσεις.Λέω "θα γυρίσεις στο πλευρό μου",ίσως και να ζω με ψευδαισθήσεις.Ήπια το δικό σου το φαρμάκιως την τελευταία τη σταγόνα.Σαν ξεριζωμένο δέντρο μοιάζωαπ’ του χωρισμού σου τον κυκλώνα.
Συγκάτοικος της μοναξιάςγια σένα έχω γίνει.Στο σπίτι που με άφησεςκαι η ζωή μου σβήνει.Συγκάτοικος της μοναξιάςκαι ο δικός μου πόνος.Το φέρσιμό σου τ’ άπονοδεν το γιατρεύει ο χρόνος