Μια Κομνηνή
Δέσποτα βγάλε το σινίκι ένα λαχούρι βυσσινίαπ’ το παλιό φορτσέρι,και γράψε στην περγαμηνήείμαι κι εγώ μια Κομνηνήκι ο Ανδρόνικος το ξέρει
Κόκκινα βάλε τα ψηφιάκαι πάμε στην Αγια Σοφιάνα μ’ ευλογήσεις νύφηπριν φέρουν άγρια συννεφιάσΤα μάτια μου τα σεντεφιάτου πορθητή τα στίφη
Δέσποτα βοήθα μη σκιαχτώκαι τ’ακριβό μου φυλαχτόστ’ άγιο σου χέρι κράτα,μα σαν ακούσεις ουρλιαχτόκι ιδείς μακριά τον κουρνιαχτότις προσευχές παράτα.
Κι αν βρεις ασέλωτο φαρίστο διάσελο να καρτερείβάλ’του φωτιά στη φτέρνα,και πες τ’ Ανδρόνικου να’ρθείμε το βαρύ του το σπαθίνα σώσει τη Βλαχέρνα
Δέσποτα σπάσαν τα λουριάστου χάρου την περαταριάκαι τ’άλογο φευγάτο,κι αν είναι η μοίρα μου βαριάμη μου κρατάς τη μαρτυριάκαι το πικρό μαντάτο.
Έμπα μονάχα στη σκηνήκι απ’ τ’ασημένιο το σινίπάρε καυτό μολύβι,και γράψε στη περγαμηνήείμαι κι εγώ μια Κομνηνήπου μέτωπο δε σκύβει