Jesiony
Te same mury od ranaTe same stoły podrapaneTe same twarze, te same słowaOd lat już bardzo dobrze znane
To samo miejsce już od latCi sami ludzie obok CiebieTwój mały półprywatny światCzy tylko Twój, Ty nie wieszNie wiesz nie, czy tylko TwójTy nie wiesz nie
Z nadzieją patrzysz na kufla dnoZostało jeszcze trochę pianyTam Afrodytę wypatrzyć chceszLecz wzrok Twój już pijanyI znów wychodzisz z piany pijanyZ przybitą do ramion głowąSzukasz gdzieś wyjścia leczWokół ściany zamknięte w krągZamknięte w krągZ nadzieją patrzysz na kufla dno...
I znów wychodzisz z piany pijany...