Fos (Φως)
Ξημέρωσε το καλοκαίρικι ήρθε ο ήλιος να το δει και πύρωσε.Ξημέρωσε κι όσα ο ύπνοςείχε χθες βράδυ ορκιστεί τα πλήρωσε.
Κι είναι το πρώτο φως της μέραςπου σου ταιριάζει να φοράς,γιατί αλλιώς σε φανερώνεικι αλλιώς σε κάνει να κοιτάς,σαν μ’ αγαπάς.
Κι έγινε η μέρα μεσημέρικι ήταν οι άνθρωποι βιαστικοί και τρέχανε.Κι είχανε τ’ όνειρο στο χέρι,το βγάζαν βόλτα σαν σκυλί που πέθανε.
Κι είν’ ένα φως το μεσημέριπου σου ταιριάζει να φοράς,γιατί αλλιώς σε φανερώνεικι αλλιώς σε κάνει να κοιτάςσαν μ’ αγαπάς.
Κοίτα πώς γέρνει τώρα ο ήλιοςκαι μεγαλώνει τις σκιές στα χώματα.Και πώς κοιτάζουν προς τα μέσακι αφήνουν να τα φανταστείς τα χρώματα.
Κι είν’ ένα φως μες το σκοτάδιπου σου ταιριάζει να φοράς,γιατί αλλιώς σε φανερώνεικι αλλιώς σε κάνει να κοιτάς,σαν μ’ αγαπάς.