Έρχομαι απ' της σιωπήςτα απόκοσμα τα μέρηκι είδα την πνοή της Γηςνα φιλιέται με τ' αγέρι...
Φέρνω πέντε αναπνοέςαπ' την άγια ένωσή τους,δυο απ' αυτές για να με θες,τρεις να καίγεσαι μαζί τους.
Πέρα απ' τα όρια του νου μου,στον απύθμενο γκρεμό,το αόρατό σου δίχτυρίξε μου για να πιαστώ.
Το φεγγάρι μίλαγεόλη νύχτα για τη μέρακαι το φως τού φύλαγεμία θέση στον αέρα.
Φέρνω πέντε λόγια του,σώπα να σου τα ψιθυρίσω.Στα κρυφά κατώγια τουτ' άφαντα να μαρτυρήσω.
Ich komme aus den jenseitigen Ortender Stilleund habe den Atem* der Erde geseh'n,wie er sich küsste mit dem Wind...
Ich bringe fünf Atemzügeaus ihrer heiligen Vereinigung,zwei davon, damit Du mich willstund drei, damit Du mit ihnen verbrennst.
Hinter den Grenzen meines Verstandes,in der bodenlosen Klippe,Dein unsichtbares Netzwirf mir, damit ich mich dran festhalte.
Der Mond sprachdie ganze Nacht über den Tagund sein Licht bewachteeinen Platz in der Luft.
Ich bringe fünf seiner Worte,sei still, damit ich sie Dir flüster'.Damit ich in seinen versteckten Kellerndas Ungewebte bezeuge.