Itane Kiriaki | Ήτανε Κυριακή
Σαν ό,τι πιο γλυκό, πρόσωπο χλωμόμικρό κορίτσιφως έλαμπε από φως άγγελος ξανθόςπου’θελε να φύγει
Μικρή μου ανεμώνατα φύλλα σου ο άνεμος τα πήρε μακριάμια νύχτα του χειμώνατα φύλλα σου λύγισαν μες στην παγωνιάήτανε Κυριακή Θεέ μου ψέμα να ’ταν...γιατί;
Δες όλες οι στιγμές μένουν ζωντανέςστις αναμνήσειςκι αν κάνω προσευχές όλες μου οι ευχέςθα ’ναι να γυρίσεις
Μικρή μου ανεμώνατα φύλλα σου ο άνεμος τα πήρε μακριάμια νύχτα του χειμώνατα φύλλα σου λύγισαν μες στην παγωνιάήτανε Κυριακή Θεέ μου ψέμα να ’ταν...γιατί;
Μικρή μου ανεμώνααυτοί που σε γνώρισαν σου στέλνουν φιλιάτι κι αν περάσουν χρόνιαθα δεις που κάποτε θα βρεθούμε ξανάΑντίο να μη πεις γλυκιά μου ανεμώνα καληνύχτα