Ματώνω ακόμα
Έχει το προνόμιο να απλώνει τα χέρια του πάνω στο σώμα σουΈχει το προνόμιο να αναπνέει το άρωμά σουΈχει ακόμα και το προνόμιο να τον κοιτάς με τέτοιο τρόπο που τον κάνει πιο δυνατόΒάλε τη ζεστασιά της φωνής σου μες στην καρδιά μου
Κι αυτό πονάει, πίστεψέ με, μια λεπίδα καρφωμένη βαθιά μες στην ψυχή μουΚοίτα τον εαυτό σου, ούτε μια σκιά από δάκρυΚαι ματώνω ακόμα, χαμογελάω στο θάνατοΌλα είναι κόκκινα στο σώμα μουΣε πληγώνω σε μια τελευταία προσπάθεια
Του αρέσει να χαϊδεύει το πρόσωπό σου καθώς αποκοιμάσαιΚι εσύ, μπορείς να του λες 'κι άλλο' 'κι άλλο'Ξέρω πως ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατόΌμως εγώ είμαι ήδη νεκρός
Κι αυτό πονάει, πίστεψέ με, μια λεπίδα καρφωμένη βαθιά μες στην ψυχή μουΚοίτα τον εαυτό σου, ούτε μια σκιά από δάκρυΚαι ματώνω ακόμα, χαμογελάω στο θάνατοΌλα είναι κόκκινα στο σώμα μουΣε πληγώνω σε μια τελευταία προσπάθεια
Όμως ματώνω ακόμα, χαμογελάω στο θάνατοΌμως ματώνω ακόμα,Όλα είναι κόκκινα στο σώμα μουΌλα είναι κόκκινα στο σώμα μουΌλα είναι κόκκινα στο σώμα μου
Я все еще истекаю кровью
Он вправе прикасаться к твоему телуОн вправе вдыхать твой запахУ даже вправе ловить твои взгляды, что делают его сильнееНаполнять теплом твоего голоса мое сердце.
И это больно, поверь мне, словно нож в сердцеА что же ты? Ни следа даже от слезы.А я все еще истекаю кровью, смеюсь в лицо смертиИ это красное на моем телеЯ причиню тебе боль своим последним усилием
Он любить ласкать твое лицо, когда ты спишьА ты позволяешь себе говорить: "еще, еще..."Я знаю, что не убивает нас, делает нас сильнееНо что же я, я уже мертв
И это больно, поверь мне, словно нож в сердцеА что же ты? Ни следа даже от слезы.А я все еще истекаю кровью, смеюсь в лицо смертиИ это красное на моем телеЯ причиню тебе боль своим последним усилием
А я все еще истекаю кровью, смеюсь в лицо смертиА я все еще истекаю кровьюИ это красное на моем телеИ это красное на моем телеИ это красное на моем теле