Ματώνω ακόμα
Έχει το προνόμιο να απλώνει τα χέρια του πάνω στο σώμα σουΈχει το προνόμιο να αναπνέει το άρωμά σουΈχει ακόμα και το προνόμιο να τον κοιτάς με τέτοιο τρόπο που τον κάνει πιο δυνατόΒάλε τη ζεστασιά της φωνής σου μες στην καρδιά μου
Κι αυτό πονάει, πίστεψέ με, μια λεπίδα καρφωμένη βαθιά μες στην ψυχή μουΚοίτα τον εαυτό σου, ούτε μια σκιά από δάκρυΚαι ματώνω ακόμα, χαμογελάω στο θάνατοΌλα είναι κόκκινα στο σώμα μουΣε πληγώνω σε μια τελευταία προσπάθεια
Του αρέσει να χαϊδεύει το πρόσωπό σου καθώς αποκοιμάσαιΚι εσύ, μπορείς να του λες 'κι άλλο' 'κι άλλο'Ξέρω πως ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατόΌμως εγώ είμαι ήδη νεκρός
Κι αυτό πονάει, πίστεψέ με, μια λεπίδα καρφωμένη βαθιά μες στην ψυχή μουΚοίτα τον εαυτό σου, ούτε μια σκιά από δάκρυΚαι ματώνω ακόμα, χαμογελάω στο θάνατοΌλα είναι κόκκινα στο σώμα μουΣε πληγώνω σε μια τελευταία προσπάθεια
Όμως ματώνω ακόμα, χαμογελάω στο θάνατοΌμως ματώνω ακόμα,Όλα είναι κόκκινα στο σώμα μουΌλα είναι κόκκινα στο σώμα μουΌλα είναι κόκκινα στο σώμα μου
Hâlâ kanım akıyor
Ellerini senin vücuduna koymaya hakkı varSenin kokunu içine çekmeye hakkı varKendisini daha güçlü kılan bakışlara bile hakkı varKalbindeki sesinin sıcaklığını koy bana
Ve inan bana, ruhumda derine saplanmış bir bıçak canımı acıtıyorBak, sende gözyaşının belirtisi bile yokVe hâlâ kanım akıyor,ölüme gülümsüyorumVücudumdaki bütün bu kırmızılıkSon bir gayretle seni yaralıyorum
Sen uykuya dalınca yüzünü okşamayı seviyorVe sen “bir daha bir daha” demesine izin veriyorsunBizi öldürmeyen şeyin daha güçlü hale getirdiğini biliyorumAma ben,ama ben zaten ölmüşüm
Ve inan bana, ruhumda derine saplanmış bir bıçak canımı acıtıyorBak, sende gözyaşının belirtisi bile yokVe hâlâ kanım akıyor,ölüme gülümsüyorumVücudumdaki bütün bu kırmızılıkSon bir gayretle seni yaralıyorum
Ama hâlâ kanım akıyor,ölüme gülümsüyorumAma hâlâ kanım akıyorVücudumdaki bütün bu kırmızılıkVücudumdaki bütün bu kırmızılıkVücudumdaki bütün bu kırmızılık