Islak Kelebek
Bir sabah, yalnız uyanıncaDuymayacaksın, o sesi başucundaBir sabah, olup uyanıncaAnlayacaksın, dört duvar arasındaEninde sonunda, yalnızsınYalnız kalacaksınKalbindeki çiçekler, kuruyup döküleceklerEninde sonunda, yalnızsınYalnız kalacaksınYüzündeki baharlar sararıp solacaklar
Ve bir sabah yalnızlığın soğuk kollarındaTarifi mümkün olmayan, anlatamadığın bir rüyadan sen,Yapayalnız uyandığındaGüneş, eskisi gibi öpüp seni, kirpiklerinde parlamadığındaVe temizlemediğinde artık yağmurlar kalbini,Ve affedemediğinde artık Tanrı bizi,Sevmediğinde, konuşmadığında,Biz hangi şarkıyla uyuyacağız çocuk
Kalbim, bir ıslak kelebekNasıl da uçuyor sanaNasıl da duymuyor beniEninde sonunda zaman,Bir çocuğun katiliNasıl da geçiyor ama,Nasıl da silmiyor seniİçinde dışındaHayat, yalanın ta kendisiNasıl da dönüyor dünyaNasıl da vermiyor geriElinde yüzünde yalan,Bir masalın izleriNasıl da inanıp sanaNasıl da ölüyor yine
Kalbim, bir ıslak kelebekNasıl da inanıp sanaNasıl da ölüyor yine.