Mi Marciana - Αρειανή μου
Σου το ορκίζομαι πως κοιτώ το πρόσωπό σουκαι η ψυχή μου φλέγεται.Και απλώνεις του ήλιου τα βλέφαρακαι ο κόσμος ανθίζει.Αφήνεις να πέσει το μαντήλι σου ενώ περπατάςκαι το χέρι μου, χωρίς εμένα, το μαζεύει.Έχεις το πιο φρέσκο γέλιοαπ' όλες τις πηγές.
Είσαι το κελάηδισμα της φωλιάς των σπουργιτιών.Μυρίζεις βοτάνια και έχεις γεύση από μελάνι και κηλίδες.Είσαι η μαγιάτικη ακτίνα, οι στίχοι μου, οι ''μυρωδιές'' σουτραγουδούν στο αυτοκίνητο.Όταν ενώνουμε τις καρέκλες αισθάνομαι τόσο αδέξιος.
Έχεις αλήθειες, αγκαλιές που καλύπτουν πόλεις.Έχεις ένα φιλί από ρύζι και γάλα στην κοιλάδα.Και λέγεται πως έρχεσαι από τον Άρη και πας...στην επιστροφή, θα πας μαζί μου.Αλλά είναι φορές, μόνο κάποιες φορές πουαυτό που είναι, είναι αυτό που φαίνεται.Μερικές φορές φαίνεται σα να έχεις ήδη φύγει.
Θηλυκό μου, θαρραλέα μου κυρία. Χτενίζειτην κοτσίδα όπως οι Σειρήνεςκαι σέρνεται στην άμμο, αν θέλει.Αχ θηλυκό μου, τα χείλη σου από μένταταιριάζουν καλύτερα με τα δικά μουαν τα τυλίγουν... καλύτερα το χαμόγελό σου αν δαγκώνει.Αχ θηλυκό μου.
Θυμάσαι πότε ξεκίνησαν οι ανατολές;Αισθάνομαι πως το ξημέρωμα μας έκανε πιο δυνατούςκαι αργότερα η ήρεμη κουβέντα ανάμεσα σε σταγόνες (βροχής) που κάναν το κομμάτι τους.Αργότερα έφεραν κοντά τις καρέκλες,οι φωνές κοιμήθηκαν.Και αισθάνομαι τα δάκρυανα πέφτουν αλλά δεν έχουν όνομα.Και πιστεύω πως η σύγχυση σουμε εγκαταλείπει με ένα χορό.Σε αυτό περιλαμβάνεται και η ελευθερίαστην οποία δεν αφήνω να παραδοθείς άλλο.Μου αρέσεις όπως είσαιαν για 'σένα συμβαίνει το ίδιο και θέλεις,προχωράμε μπροστά και φτάνουμε ως το τέλος.
Θηλυκό μου, θαρραλέα μου κυρία. Χτενίζειτην κοτσίδα όπως οι Σειρήνεςκαι σέρνεται στην άμμο, αν θέλει.Αχ θηλυκό μου, τα χείλη σου από μένταταιριάζουν καλύτερα με τα δικά μουαν τα τυλίγουν... καλύτερα το χαμόγελό σου αν δαγκώνει.Αχ θηλυκό μου.
Αχ θηλυκό μου...
Marslı Kadınım
Yemin ederim yüzünü görüyorum,Ve ruhum aydınlanıyor,Kaşlarını gösteriyorsun güneşe doğru,Ve dünya çiçek açıyor,Mendilini düşürüyorsun yürürken,Ve farkında olmadan elim kaldırıyor onu yerden,Tüm çeşmelerden daha serinletici,Bir gülüşün var senin.
Sen benim bülbüllerimin yuvalarındaki zilsin,Kokun şifalı bir ot, tadın boya ve bir resim taslağı bana göre,Sen benim mayıstaki güneş ışınımsın, cildinin kreması, güftelerimsin,Arabada şarkı söylerken,Sandalyelerimizi birleştiriyoruz ve çok tuhaf hissediyorum.
Şehri saran sarılmalar, doğrular var sende,Pirinç tadında bir öpücük var sende ve süt var vadilerinde,Mars'tan geldim deyip gidebilirsin de,Sen geri dönünce ikimiz de gideriz oraya,Ama bazen, sadece bazen,Bir şey nasıl gözüküyorsa öyle oluyor,Bazen sen çoktan gitmişsin gibi oluyor.
Kadınım, benim cesur kadınım,tarıyor örgüsünü bir denizkızı gibi,Ve istediği zaman kumda bile kürek çekiyor,Ah kadınım, ferah dudakların,Daha da güzeller,Benim dudaklarımı kuşattıklarında,Gülüşün de daha güzel ısırdığında,Ah kadınım.
Hatırlıyor musun güneşin doğuşunu?Sanki şafak bizi güçlendiriyormuş gibi hissediyorum,Ve sonra yağmur damlalarının sessiz sohbeti,Küçük yağmur damlaları üzerlerine düşeni yaptılar,Sonra sandalyelerimizi yakınlaştırdık,Seslerimiz uyuyakaldı,Hissediyorum gözyaşlarını,Düşüyorlar ama yok bir adları,İnanıyorum kurtaracağım,Seni bu karmaşadan bir dans ile,İşte özgürlük budur,Daha fazla vermekten pes etmemektir,Eğer sende böyle hissedip istiyorsan,Daha da ilerleyip sonuna kadar yürütebiliriz.
Kadınım, benim cesur kadınım,tarıyor örgüsünü bir denizkızı gibi,Ve istediği zaman kumda bile kürek çekiyor,Ah kadınım, ferah dudakların,Daha da güzeller,Benim dudaklarımı kuşattıklarında,Gülüşün de daha güzel ısırdığında,Ah kadınım.
Ah kadınım...