Mean
You, with your words like knifesAnd swords and weapons that you use against me,You, have knocked me off my feet again,Got me feeling like I’m nothing.You, with your voice like nails on a chalkboardCalling me out when I’m wounded.You, pickin’ on the weaker man.
Well you can take me down,With just one single blow.But you don’t know, what you don’t know,
Someday, I’ll be living in a big old city,And all you’re ever gonna be is mean.Someday, I’ll be big enough so you can’t hit me,And all you’re ever gonna be is mean.Why you gotta be so mean?
You, with your switching sides,And your walk by lies and your humiliationYou, have pointed out my flaws again,As if I don’t already see them.I walk with my head down,Trying to block you out cause I’ll never impress youI just wanna feel okay again.
I bet you got pushed around,Somebody made you cold,But the cycle ends right now,You can’t lead me down that road,You don’t know, what you don’t know
And I can see you years from now in a bar,Talking over a football game,With that same big loud opinion but,Nobody’s listening,Washed up and ranting about the same old bitter things,Drunk and grumbling on about how I can’t sing.
But all you are is mean,All you are is mean.And a liar, and pathetic, and alone in life,And mean, and mean, and mean, and mean
Κακιασμένος (Kakiasmenos)
Εσύ, με τα λόγια σαν μαχαίριαΚαι σπαθιά και όπλα που χρησιμοποιείς εναντίον μου,Εσύ, με έκανες πάλι να πέσω,Με έκανες να νιώσω σαν να είμαι ένα τίποτα.Εσύ, με τη φωνή σαν τις νυχιές στον πίνακα κιμωλίαςΠου με προκαλείς όταν είμαι πληγωμένη.Εσύ, κοροιδεύοντας έναν πιο αδύναμο άνθρωπο.
Λοιπόν μπορείς να με ισοπεδώσειςΜε ένα απλό φύσημα.Αλλά δεν ξέρεις, αυτό που δεν γνωρίζεις.
Κάποια μέρα, θα ζω σε μια μεγαλούπολη,Και εσύ θα είσαι απλά κακιασμένος.Κάποια μέρα, θα είμαι αρκετά μεγάλη ώστε να μην μπορείς να με χτυπήσεις,Και εσύ θα είσαι απλά κακιασμένος.Γιατί πρέπει να είσαι τόσο κακιασμένος;
Εσύ, με τις εναλλαγές στάσεων,Και το δρόμο των ψεμάτων και της ταπείνωση σουΕσύ, ξανατόνισες τις σδυναμίες μου,Λες και δεν τις έχεις ήδη δει.Περπατάω με το κεφάλι χαμηλωμένο,Προσπαθώντας να σε αποφύγω γιατί ποτέ δεν θα σε εντυπωσιάσωΘέλω μονάχα να νιώσω ξανά καλά.
Στοιχηματίζω πως κάποιος σε έσπρωξε,Κάποιος σε έκανε να νιώθεις το κρύο,Αλλά ο κύκλος κλείνει εδώ τώρα,Δεν θα με οδηγήσεις σε αυτό το δρόμο,Δεν ξέρεις, αυτό που δεν γνωρίζεις.
Και μπορώ να σε φανταστώ σε μερικά χρόνια μέσα σε ένα μπαρ,Να μιλάς για κάποιο ποδοσφαιρικό ματς,Με την ίδια μεγάλη δυνατή άποψη αλλά,Κανείς δεν θα ακούει,Ξεβρασμένος και με στόμφο για τα ίδια παλία πικρά πράγματα,Μεθυσμένος και γκρινιάζοντας για το πως δεν μπορώ να τραγουδήσω.
Αλλά δεν είσαι τίποτα παραπάνω από κακιασμένος,Δεν είσαι τίποτα παραπάνω από κακιασμένος.Και ένας ψεύτης, και αξιολύπητος και μόνος στη ζωή,Και κακός, και κακός, και κακός, και κακός.
Badjens(بدجنس)
تو، با حرفات که مثل چاقو میمونهو کلمات و سلاح هایی که در مقابلم استفاده می کنیتو، دوباره منو از پا در آوردیبهم احساس پوچی دادیتو،با صدات مثل کشیدن ناخن روی تخت سیاهیوقتی صدام میکنی که درمانمتو، زورت به آدم ضعیف تر میرسه
خوب،تو میتونی منو از بین ببریفقط با یه فوتاما تو نمیدونی که چی نمیدونی
یک روز ،من تو یه شهر بزرگ قدیمی زندگی می کنمو تو فقط یه آدم بدجنس میشییک روز، اونقدر بزرگ میشم که نتونی منو بزنیو تو فقط یه آدم بدجنس میشیچرا اونقدر بدجنس میشی؟
تو با تغییر دادن راهتو راه رفتن با دروغ گفتن و مسخره کردناتتو دوباره اشتباهاتم رو به رخم کشیدیانگار که من اونارو نمی بینممن سر به زیر راه میرمسعی می کنم بهت اهمیت ندم چون تاثیری روت ندارمفقط میخوام دوباره احساس خوبی کنم
شرط میبندم که به اینور و اونور کشیده شدییک نفر دلت رو سرد کردهولی این چرخه همینجا تموم میشهاما نمیتونی منو به پایین این راه بفرستیتو نمیدونی که چی نمیدونی
میتونم ببینم که چند سال دیگه تو به بار نشستیدرموره یک بازی فوتبال حرف میزنیبا همون غرور قدیمیت ولیهیچکس داره بهت گوش نمیدهدرموره همون مسائل تزریق شده ی قدیمی بیهوده به ذهنتمست و غرغر زنان که چرا نمیتونی بخونی
ولی فقط یه آدم بدجنسیفقط یه آدم بدجنسیو یه دروغگو و بیهوده و تنها در زندگیتو بدجنس و بدجنس و بدجنس و بدجنس
Elak
Du, med dina ord som knivarOch svärd och vapen som du använder mot mig,Du, har knockat mig av fötterna igen,Tvingar mig att känna som ingenting,Du, med din röst som naglar på en skrivtavlaRopar efter mig när jag är sårad.Du, retar svagare man.
Jo du kan ta mig ner,Med bara en slag,Men du vet inte, det som du inte vet,
Någondag, Jag ska leva i en storstad,Och allt som du ska någonsin vara är elak.Någondag, Jag kommer att vara tillräckligt stor så att du kan inte slå mig,Och allt som du ska någonsin vara är elak.Varför måste du vara så elak?
Du, med dina växlande sidor,Och dina ofta lögner och din förnedringDu, har pekat ut mina brister igen,Som om jag inte ser dem redan.Jag går med mitt huvud ner,Försöker blockera dig för jag kommer aldrig att imponera på digJag vill bara känna okej igen.
Jag tror att du fick knuffat runt,Någon gjorde dig kallsinnig,Men kretsloppet slutar nu,Du kan inte föra mig ner den där vägen,Du vet inte, det som du inte vet
Och jag kan se dig några år senare på en bar,Pratar om en fotbollsmatch,Med samma stora högljudda åsikt men,Ingen lyssnar,Tråkigt och skrytar om samma gamla bittra saker,Full och klagande om hur jag kan inte sjunga.
Men allt som du är är elak,Allt som du är är elak,Och en lögnare, och patetisk, och ensam i liv,Och elak, och elak, och elak, och elak