Ίσως (Isos)

Οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενάΠαράξενες τον δέρνανε απόψειςΗ μάνα του καμάρωνε κρυφάΕσύ μια μέρα γιε μου θα προκόψεις

Μια νύχτα που κοιμήθηκε βαριάΤον είδανε στον ύπνο του να κλαίειΣκυφτός σαν να `χε φάει μαχαιριάΤον άκουσαν οι φίλοι του να λέει

Ίσως να είναι η αγάπη μια θλιμμένη γιορτήΈνα ζευγάρι σκουριασμένες χειροπέδεςΊσως να είναι η αλήθεια μια πληγή ανοιχτήΈνα κελί με χρυσαφένιους μεντεσέδεςΊσως να είναι το φεγγάρι μια τελεία λευκήΣ’ ένα τετράδιο με φύλλα από σκοτάδιΊσως να έχεις χαραγμένο σαν μένα κι εσύΠάνω στο μέτωπο της τρέλας το σημάδι

Οι δρόμοι δεν τον πήγαν πουθενάΚλεισμένος στων ονείρων του τις χώρεςΓυρνούσε σαν αέρας τα στενάΚαι μίλαγε μονάχος με τις ώρες

Μια νύχτα που κοιμήθηκε βαριάΤον άκουσαν σε κάποιον να μιλάειΚαι είδαν πως σταμάτησε η καρδιάΤην πόρτα της ζωής να του χτυπάει