Ekativa sa paksedes(Εκατήβα σα παξέδες)
Εκατήβα ´ς σα παξέδες, μα τον Θεόν ’δεν ’κ επέρα,
πέντε μήλα, πέντε απίδια, δεκαπέντε σεφταλίδια.
Πέντε-έξη μερακλήδες πάτεσανε τα χωρία,
άλλος παίζ’ κι άλλ’ χορεύ’νε, άλλ’ τινιάζ’νε κι άλλ’ σωρεύ’νε.
Τρώγ’νε, πίν’νε και χορεύ’νε, τογραεύ’νε τα παράδες,
άλλ’ εμπαίν’νε ’ς σα κεπία κι αλλ’ τιρτεύ’νε τσοι νυφάδες.
Μώ σε, είπε με, παιδία, εγροικώ απ’ όσα λέτεν,
πάν’ τα μήλα μ’, πάν’ τ’ απίδια μ’, πάνε και τα σεφταλίδια μ’.