Don Kişot
Ölümsüz gençliğin şövalyesi,Ellisinde uyup yüreğinde çarpan aklınaBir Temmuz sabahı fethine çıktıGüzelin, doğrunun ve haklının:Önünde mağrur, aptal devleriyle dünya,Altında mahzun ve kahraman Rosinant'ı.
Bilirim, hele bir düşmeye gör hasretin halisine,Hele bir de tam okka dört yüz dirhemse yürek,Yolu yok, Don Kişot'um benim, yolu yok,
Yel değirmenleriyle dövüşülecek.
Haklısın, elbette senin Dulsinya'ndır dünyanın en güzel Kadını,Elbette sen haykıracaksın bunu
Bezirgânların suratına,
Ve alaşağı edecekler seni
Bir temiz pataklayacaklar seni.
Fakat sen, yenilmez şövalyesi susuzluğumuzun,Sen, bir alev gibi yanmakta devam edeceksin
Ağır, demir kabuğunun içinde
Ve Dulsinya bir kat daha güzelleşecek