Symphonie
Sag mir, was ist bloß mit uns gescheh'nDu scheinst mir auf einmal völlig fremd zu seinWarum geht's mir nich' mehr gutWenn ich in deinen Armen liegeIst es egal geworden, was mit uns passiertWo willst du hin, ich kann dich kaum noch seh'n
Unsre Eitelkeit stellt sich uns in den WegWollten wir nicht alles wagenHam wir uns vielleicht verratenIch hab' geglaubt, wir könnten echt alles ertragen
SymphonieUnd jetzt wird es still um unsDenn wir steh'n hier im RegenHaben uns nichts mehr zu geben
Und es ist besser, wenn du gehstDenn es ist ZeitSich einzugesteh'n, dass es nicht gehtEs gibt nichts mehr zu redenDenn wenn's nur regnetIst es besser, aufzugeben
Und es verdichtet sich die Stille über unsIch versteh' nich' ein Wort mehr aus deinem MundHaben wir zuviel versuchtWarum konnten wir's nicht ahnenEs wird nicht leicht sein, das alles einzuseh'n
Irgendwo sind wir gescheitertUnd so wie's ist, so geht's nich' weiterDas Ende ist schon lang' geschriebenUnd das war uns're
Simponi
Katakan apa yang terjadi dengan kitaSesaat ku tak dapat mengenalmu lagiKenapa ku tak lagi merasa tenangKetika ku bersandar di bahumuApakah yang terjadi tak penting lagiKemana kau akan pergi, ku tak dapat melihatmu
Keangkuhan menjauhkan jalan kitaBukankah kita ingin menghadapi segalanyaMungkinkah kita berpalingKu percaya kita dapat melewati semua yang ada
SimponiDan sekarang kita terdiamSebab dibawah hujan kitaTak ada yang dapat dibagi lagi
Dan lebih baik kau pergiSekarang waktunyaUntuk mengakui tak ada gunanyaTak perlu berkataKarena hanya hujanLebih baik untuk berhenti
Dan kita semakin larut dalam diamKu tak lagi mengerti kata-katamuApa kita terlalu berusahaMengapa tak ada hasilnyaTak lagi mudah untuk mengenalinya
Dimana kita gagalBagaimanapun tak kan berhasilTelah lama tertulis akhirDan itu untuk kita
Symfonie
Zeg me, wat is er toch met ons gebeurd?Jij komt me opeens totaal vreemd voorWaarom voelt het niet meer goedwanneer ik in jouw armen ligHet maakt niet meer uit wat er met ons gebeurtWaar wil je naartoe ik kan je nog amper aankijken
Onze ijdelheid staat ons in de wegWilden we niet alles wagen?Hebben we elkaar misschien verraden?Ik geloofde dat we echt alles konden verdragen
SymfonieEn nu wordt het stil rondom onsWant we staan hier in de regenHebben elkaar niets meer te gevenEn is het beter dat je gaat
Want het is tijdin te zien dat het niet gaatEr is niets meer om over te pratenWant wanneer het alleen maar regentIs het better om op te geven
En de stilte over ons wordt steeds sterkerIk versta geen woord meer dat uit je mond komtHebben we te veel geprobeerd?Waarom konden we dit niet voorzien?Het wordt niet makkelijk om dit alles in te zien
Ergens hebben we gefaaldEn zoals het nu is, kan het niet verderHet einde is al lang opgeschrevenEn dit was onze
SymfonieEn nu wordt het stil rondom onsWant we staan hier in de regenHebben elkaar niets meer te gevenEn is het beter dat je gaat
Symfonia
Powiedz mi co sie właściwie z nami stałoZdajesz mi się nagle być kimś całkiem obcym dla mnieDlaczego nie jest mi już dobrzeKiedy leżę w twoich ramionach?Czy to obojętne co się z nami stało?Dokąd się wybierasz, ja cię prawie już widze...
Nasza próżność staje nam na drodzeCzy nie chcieliśmy wszystkiego zaryzykować,może się zdradziliśmy?Wierzyłam, że jesteśmy w stanie znieść wszystko
SynfoniaI teraz będzie cicsza wokół nasGdyż my stoimy tu w deszczunie mogąc sobie niczego więcej ofiarować
I byłoby lepiej gdybyś odszedłBo teraz jest czasBy sobie powiedzieć, że to nie ma sensuNie ma już o czym mówić,bo gdy wciąż tylko pada deszczByłoby lepiej zrezygnować
I coraz bardziej zagęszcza się ta cisza wokół nasNie rozumiem już ani słowa z twoich ustCzy za dużo wypróbowaliśmy?Dlaczego nie mogliśmy tego pojąćNie będzie nam łatwo to wszystko ogarnąć
Jakoś w którymś miejscu przegraliśmyI tak jak jest, nie może iść dalejKoniec był juz od dawna napisanyI to był nasz...
Simfonija
Reci mi šta se to samo desilo sa nama.Odjenom mi izgledaš kao neko potpuno stran.Zašto više nisam dobrokada ležim u tvojim rukama?Postalo je svejedno šta se sa nama dešava.Gde hoćeš da ideš, jedva te još mogu videti.
Naša sujeta stahe nam na put.Nismo li hteli sve rizikovati?Da li smo se možda izdali?Verovala sam da da bismo stvarno mogli sve podneti.
SinfonijaI sada postaje tiho oko nas,jer stojimo ovde na kiši,namamo ništa više jedno drugom dati.
I bolje je ako odeš,jer je vremeda sebi priznamo da ne ide.Nema više šta da se kaže,jer ako samo pada kišabolje je odustati.
I zgušnjava se tišina iznad nas,ne razumem više ni reč iz tvojih usta,Da li smo previše pokušali?Zašto nismo mogli ništa naslutiti?Neće biti lako shvatiti sve.
Negde smo pali,i tako kako je, ne ide dalje.Kraj je već dugo zapisani to je bila naša