بأيام البرد وأيام الشتيوالرصيف بحيرة والشارع غريقتجي هاك البنت من بيتها العتيقويقل لها انطريني وتنطر ع الطريقويروح وينساها وتدبل بالشتي
حبيتك بالصيف حبيتك بالشتينطرتك بالصيف نطرتك بالشتيوعيونك الصيف وعيوني الشتيملقانا يا حبيبيخلف الصيف وخلف الشتي
مرقت الغريبة عطيتني رسالةكتبها حبيبي بالدمع الحزينفتحت الرسالة حروفها ضايعينومرقت أيام و غربتنا سنينوحروف الرسالة محيها الشتي
در روزهای سرد زمستانکه پیاده رو دریاچه و خیابان غرق آب استآن دختر از خانه ی قدیمیشان بیرون می آیدو مردی به او می گوید منتظرم باش و دختر سر راه منتظر می ماندمرد می رود و فراموش می کند و دختردر زمستان خیس می شوددر تابستان عاشقت شدمدر زمستان عاشق شدمدر تابستان منتظرت شدمدر زمستان منتظرت شدمو چشمانت تابستان و چشمانم زمستانو دیدارمان ای عشق من ورای تابستان و زمستان استغريبه ای رد شد و به من نامه ای دادکه عشقم با اشک های اندوه آن را نوشته بودنامه را گشودم ، حروفی گمشده بودندو روزها گذشت و سال ها ما را از هم دور کردو حروف نامه را زمستان محو کرد