I epeteios (Η επέτειος)
Η τηλεόραση είναι στη διαπασώνΚι ο πατέρας μου κοιτάζει μ’ ενδιαφέρονΚι όλα είναι τόσο ψεύτικα και τόσο σοβαράΌταν νιώθεις, πως την πάτησες ξανά
Είναι σήμερα τρελή πρωτομαγιάΚι η τηλεόραση να λέει για τη χούνταΚι ο πατέρας μου κοιτά και με λόγια σιγανάΜουρμουρίζει, πως χαθήκαν όλ’ αυτά
Το καντήλι καίει και όλα είναι μουντάΌλα σου θυμίζουνε τη μοναξιά σουΚι όμως μέσα στη σιωπή, του πατέρα μου η φωνήΜου θυμίζει κάποιαν άλλη εποχή;
Μες στο σπίτι όλα τα φώτα είναι σβηστά17 Νοέμβρη του `73Το ραδιόφωνο σιγά και τα τανκς εφιαλτικάΗ τρομοκρατία κυβερνά
Η επανάσταση κι αγάπη παν’ μαζίΜες στους δρόμους ματωμένες προκηρύξειςΑγωνία τρομερή και ο θάνατος ζωήΦυτρωμένη μες στη μουσική
Ένας θόρυβος ακούγεται δειλάΕίναι του `74 Ιούλης...Θεοδωράκης δυνατά κι ο εξόριστος γυρνάΈτσι το λοιπόν τελειώνουν όλ’ αυτά..
Η τηλεόραση έχει σβήσει προ πολλού,Μα ο πατέρας μου κοιτάζει σαν χαμένοςΚι είναι όλα γι’ αυτόν ψεύτικα και όμως σοβαράΑφού ξέρει, πως την πάτησε ξανά.