Χάλια
Κοιταξέ την πώς σερβίρειΠιο λευκή κι απ' την ποδιά τηςΠως κρατάει ψηλά τον δίσκοΚαι την αξιοπρέπειά τηςΡοδανθός μες στα ρεμάλιαΚαι Θεά μες στους θνητούςΗ παγίδα για να γίνεις πάλι χάλια
Που ήδη νιώθεις σαν τον CagneyΜπροστά στη Rita HayworthΜες στην τσίκνα μιας υπόγειας ζωήςΔιερωτάσαι αν είναι μόνηΑν φοβάται, αν θυμώνειΘα σου δώσει κάποιο σήμαΜείνε κι άλλο και θα δεις
Σε ρωτάει: "Θα πιείτε κάτι;"Και το ακούς σαν να 'ναι ποίημαΛες: "Δεν ξέρω, ό,τι να 'ναι... όπως να 'ναι".Θα 'ναι κρίμα να στην πάρει κάποιος άλλοςΕνώ εσύ πρωτος αισθάνθηκες του βυθού της τα κοράλιαΜα ίσως πάλι όλα αυτάΝα είναι κόλπο για να γίνεις πάλι χάλια
Μα κι αυτή έχει έναν τρόποΝα σου αδειάζει το τασάκι σουΓελώντας μ' ένα αστείο, που ποτέ δεν θα της πειςΚαι θες να φύγεις, μα είσαι λιώμαΚαι στο σπίτι σου είν' ακόμαΑυτό το πέλαγος συντρίμια της χαμένης σου ζωήςΈνα πέλαγος μπουκάλια και βιβλία, και καπνόςΚι όλα όσα θες να γίνεις πάλι χάλια
Όμως κι αυτή θα 'χει πονέσειΚαποιος τύπος θα είν' στη μέσηΑπό αυτούς στα γυμναστήριαΣτης Έβγας τα πρατήριαΠου θα την ήθελε πιο χάρτινηΚαι πιο ξανθιά, και πιο γυμνήΚαι βέβαια ποτέ δεν θα της είπε "σ' αγαπώ"Απλώς θα βρήκε κάποιαν άλλη από μιαν άλλη γειτονιάΚαι θα την άφησαν στα μαύρα της τα χάλια
Απόψε φεύγει κάποιο τρένοΓια έναν τόπο ωραίο και ξένοΑλλά εσύ πρωτη φοράΝιώθεις πως όλα εδώ συμβαίνουνΧριστός γεννάται σ' ένα μηνα κι ότι ευχεσαι ξεκίναΌλα θα 'ναι πάντα μαύρα, μα θα κρύβουν μια φωτιάΚι αύριο εδώ θα είσαι πάλιΜα επιτέλους θα της πειςΌτι θες μόνο για 'κείνην να 'σαι χάλια